«کیفیت زندگی»؛ یکی از مهم‌ترین شاخص‌های اقتصادی- اجتماعی است که رفاه زندگی یک شخص را می‌سنجد. این سنجش می‌تواند بر اساس مواردی مثل غذا، مسکن، لباس، حمل‌ونقل و سرگرمی باشد که با پول می‌توان خرید یا شامل موارد غیرقابل‌لمس‌تر مانند اقلیم، هوای تازه، آب آشامیدنی تمیز، محل زندگی امن، مدارس باکیفیت و غیره شود. این شاخص با معیارهایی چون دسترسی به خدمات بهداشت و درمان، تضمین امنیت فردی و سطح درآمد کافی ارتباط دارد. یک مثال روشن از کیفیت زندگی ارتباط بین کار و تفریح است. در حالت کلی مردم باید زمان بیشتری را به کار و درنتیجه کسب درآمد بیشتر اختصاص دهند. برخی از مردم معتقدند در این شرایط کیفیت زندگی آن‌ها بالا می‌رود اما برخی دیگر می‌گویند کاستن از زمان تفریح برای بیشتر کار کردن، کیفیت زندگی را پایین می‌آورد. برای اندازه‌گیری کیفیت زندگی برخی ملاک‌ها ازجمله درآمد، مسکن، رضایت از زندگی خانوادگی، اشتغال، مشارکت در جامعه، تحصیلات، محیط‌زیست، آزادی سیاسی، سلامتی، امنیت، برابری جنسیتی، تناسب ساعات کار و تفریح و میزان رضایت از زندگی در نظر گرفته می‌شود.
کشورهایی با بیشترین کیفیت زندگی
طبق آمار Numbeo، در میان کشورهای جهان، کشور دانمارک بالاترین شاخص کیفیت زندگی را دارد. در میان ۸۴ کشور موردبررسی، ایران در شاخص کیفیت زندگی رتبه ۸۰ را به خود اختصاص داده است. در کنار این شاخص، معیارهایی چون شاخص قدرت خرید، امنیت، خدمات بهداشت و درمان، هزینه‌های زندگی، نسبت قیمت مسکن به میزان درآمد، زمان رفت‌وآمد و ترافیک، آلودگی و اقلیم در مورد این ۸۴ کشور اندازه‌گیری شده است.
بر اساس این آمار، در هیچ‌کدام از معیارهای موردنظر برای شاخص کیفیت زندگی، رتبه ایران در میان ۸۴ کشور از ۶۲ بالاتر نمی‌رود. ایران ازنظر قدرت خرید در رتبه ۸۱، ازنظر امنیت در رتبه ۶۷، خدمات بهداشت و درمان در رتبه ۷۴ و ازلحاظ هزینه‌های زندگی در جایگاه ۶۲ قرار دارد. در نسبت قیمت مسکن به میزان درآمد افراد، ایران در رتبه ۷۸ و در زمان رفت‌وآمد و ترافیک در رتبه ۷۷ است. رتبه شاخص آلودگی ایران در میان این کشورها ۷۲ و رتبه شاخص اقلیم آن ۷۱ است.
برگرفته از تجارت نیوز