این روزها بحث‌های مینی مالیسم که ریشه در فرهنگ غنی شرق به ویژه شرق دور دارد، به گوش و چشم می‌آید. مینی مالیسم مورد توجه قشر متفکر شرق و غرب، نوعی مبارزه با فرهنگ مصرف گرایی است. مینی مالیسم در برابر تبلیغات فزاینده برندهای غول آسا و دیگر برندهای مصرف گرا قد علم کرده تا به انسان آرامش را بیاموزد. آرامش نداشتن اشیای اضافه و آرامش حاصل از غنای درون را.
مینی مالیست‌های ژاپنی به ویژه فومیو ساساکی و به تبع آنها مینی مالیستهای غربی مثل جاشوا بکر همگی بر لزوم رها کردن اشیای اضافه از پیرامون زندگی انسان هشدار می‌دهند. رهایی از انباشتگی مکتبی نوین و امروزی است که کمتر کسی به آن توجه دارد. انسان از عصر صنعتی شدن تاکنون می‌پندارد که باید به دارایی خود اضافه کند تا حس امنیت بیشتری پیدا کند غافل از اینکه پس از به دست آوردن چیزها آرامشش را برای حفظ و حراست همان چیزها از دست می‌دهد. مینی مالیسم پاسخی است برای غلبه به تضاد بشر نوین با خود. در واقع دعوتی است به رجوع به اصل انسان که سراسر هوشمندی است و می‌تواند با ساده‌ترین و حداقل وسایل، زندگی آزادانه و پرمفهومی را برای خود بسازد. فومیو ساساکی وقتی از شر وسایل اضافه خلاص می‌شود تازه متوجه می‌شود که رسالتی در این دنیا دارد و آن این که به دیگران روش رهایی از وسایل بی‌مصرف را بیاموزد.