علی صالح‌آبادی – مدیرمسئول
ژئوپلیتیک خاورمیانه و وجود 18 کشور مهم در آن به‌گونه‌ای است که همواره مورد طمع قدرت‌های بزرگ بوده و هست. علت بازار بزرگ برای فروش کالا و سلاح و همچنین تأمین انرژی ارزان برای بازیگران اصلی نظام بین‌الملل است. ایجاد اسرائیل در سال 1948 توسط غربی‌ها و به رسمیت شناختن آن توسط اتحاد جماهیر شوروی سابق با این هدف بود که منطقه، درگیر جنگ و مناقشه بی‌پایان شود تا شرق و غرب در فضای جنگ و شبه جنگ نفت ارزان بخرند و کالای گران بفروشند و دست توی جیب مردم منطقه کنند. سران عرب، روشنفکران و ملیون عرب وقتی دیدند زورشان به اسرائیل و عقبه آن نمی‌رسد طرح نابودی را که «جمال عبدالناصر» رئیس‌جمهور وقت پرچم‌دار آن بود، کنار گذاشتند و به میز مذاکره روی آوردند و در پرتو آن بخشی از زمین‌های ازدست‌رفته را پس گرفتند. در این ارتباط به موضوع اشاره می‌شود:
1-جمال عبدالناصر رهبر اسطورهٔ جهان عرب برنامه‌اش ریختن اسرائیلی‌ها به دریا بود و رادیو قاهره این برنامه او را به‌طور حماسی پخش می‌کرد و توده های عرب با شنیدن آن تهییج می شدند و جهان اسلام هم تحت تأثیر سخنان وی قرار می‌گرفت. عبدالناصر در ایران نیز طرفداران بی‌شماری داشت. یکی از علت های اصلی شکست ناصر در جنگ شش‌روزه 1967 پشت کردن روس‌ها به او بود. دیگر اینکه «اشرف مروان»، داماد عبدالناصر که بعد از او مشاور «انور سادات» شد نفوذی اسرائیل بود، تمام نقشه‌های جنگ را به اسرائیلی‌ها اطلاع می‌داد.
2-در جنگ رمضان 1973 مصر از اسرائیل شکست خورد و اسرائیل بخشی از صحرای سینا را اشغال کرد. «انور سادات» رئیس‌جمهور وقت مصر وقتی دریافت که از پس اسرائیل و حامیان شرقی و غربی این رژیم برنمی‌آید به صلح کمپ «دیوید» تن داد و زمین‌های اشغال‌شده صحرای سینا را در قالب قرارداد کمپ دیوید باز پس گرفت. البته او به همین خاطر ترور شد.
3-«ابو عمار» یا «یاسر عرفات» بعد از عبدالناصر اسطوره در بین فلسطینیان و توده های عرب بود. او هم مثل عبدالناصر و انور سادات وقتی دید قادر به نابودی اسرائیل نیست و در کشورهای عربی آواره بود و یک متر زمین هم نداشت، وی و سازمان تحت امرش یعنی «سازمان آزادی‌بخش فلسطین» به این نتیجه رسیدند که با اسرائیلی‌ها در «اسلو» پایتخت نروژ بر سر میز مذاکره بنشیند. او این کار را کرد و موفق شد 5860 کیلومترمربع از زمین‌های اشغال‌شده را از اسرائیل پس بگیرد و در آنجا دولت خودگردان فلسطینی ایجاد کند. پرسش این است که آیا این کار بهتر بود یا اینکه او و فلسطینی‌ها در دیگر کشورها آواره بودندو به اقدامات چریکی علیه اسراییل ادامه می دادند؟
4-شاه حسین پادشاه اردن که در دو نوبت از ارتش اسرائیل شکست‌خورد، به جمع‌بندی رسید که پس از مصر با اسرائیل صلح کند تا در پرتو صلح کشور و مردمش به رشد، توسعه و رفاه دست پیدا کنند و سایه جنگ و شبه جنگ را از سر مردمش دور کند.
5-کشورهای امارات، مراکش، سودان، بحرین و ترکیه هم به این جمع‌بندی رسیدند که به نفعشان است به جای جنگ با اسرائیل با این رژیم صلح کنند. عربستان هم در آستانه صلح با اسرائیل بود که ماجرای حمله حماس (7 اکتبر – 15 مهر) پیش آمد که به نظر می‌رسد فعلاً توافق به حالت تعلیق درآمده است.
شواهد و قرائن نشان می‌دهد که افکار عمومی در جهان عرب سران این کشورها را وا‌داشته تا در کلام از حماس و مردم غزه حمایت کنند ولی در باطن بدشان نمی‌آید که اسرائیل بر حماس پیروز شود.
سازمان فتح به رهبری «محمود عباس» هم به‌صورت عملی به میدان جنگ نیامده و حمایتش بیشتر لفظی است تا جنگی؛ اما ایران کماکان از مردم غزه و حماس حمایت جدی می‌کند.
6-فضای بین‌المللی به‌ویژه در غرب به نفع فلسطین تغییر کرده و وجدان‌های بیدار به کشورهایشان فشار می‌آورند تا آتش جنگ را در غزه خاموش کنند.
نویسنده از دوران نوجوانی پیگیر مسئله فلسطین بوده است. وسعت اسرائیل به علاوه کرانه باختر و غزه کمتر از 30 هزار کیلومترمربع است و جمعیت این سه‌نقطه حدود 15 میلیون نفر است. این وسعت کم و جمعیت کم 75 سال است که دنیا را تحت تأثیر قرار داده و فلسطین کماکان مسئله دنیا شده است. اکنون وضع به‌گونه‌ای شده که احتمال فراگیر شدن جنگ و باز شدن پای ایران به آن وجود دارد که می تواد برای مردم ایران خطرناک باشد و پیامد جبران ناپذیری داشته باشد.
آمریکا و اسرائیل برخلاف کشورهای اروپایی به‌جای آن‌که زیر بازی کنند رو بازی می‌کنند. وقتی «جوبایدن» رئیس‌جمهور آمریکا ایران را تهدید می‌کند آن را باید جدی گرفت و از حرف‌های تند، مثل‌اینکه ما آماده پرتاب موشک به بندر حیفا هستیم خودداری شود. واقعیت این است که آمریکا و اروپا اکنون رستم گونه پشت اسرائیل قرارگرفته اند که می‌تواند برای امنیت ملی ما خطرناک باشد. سرشاخ شدن غرب با ایران خطرناک است، زیرا عواقب آن غیرقابل پیش بینی است.
باید این واقعیت را پذیرفت که ماجرای خاورمیانه یک جریان «عبری-عربی-غربی» است و ایران نباید ضلع چهارم آن باشد. روز گذشته امام جمعه مشهد گفت جنگ در غزه بین اسلام و کفر است و ایران یک طرف آن است. البته وزیر خارجه هم هر چند حرف های متناقض می زند اما یک بار هم گفت ما از حماس حمایت سیاسی می کنیم. بیش از سی سال است که موضوع تشکیل دولت مستقل فلسطینی مطرح است. آمریکا، اروپا، چین، روسیه، عربستان و سایر کشورهای اسلامی به دنبال تحقق آن هستند. اکنون فضایی که دردنیا به نفع فلسطین ایجاد شده زمان مناسبی است برای تشکیل دولت مستقل فلسطینی مطابق قطعنامه 242 شورای امنیت و توافق اسلو.