کارگردان مستند «کیپاپ» با اشاره به اینکه در ایران با یک خلاء محتوایی برای نوجوانان روبهرو هستیم، گفت: در ایران تولیداتی برای نوجوانان نداریم و موسیقی و فیلم ما برای نسل نوجوان محتوایی ندارد و اگر هم محتوایی داشته باشد متناسب با نیازهای نوجوانان نیست.
مستند «کیپاپ» که به تازگی در پلتفرم هاشور اکران آنلاین شده است به موضوع نوجوانان ایرانی و هواداری آنها از سلبریتیهای کرهای میپردازد.
علی کوثری -کارگردان مستند «کیپاپ»- در گفتوگو با ایسنا در مورد ایده ساخت این مستند به دوران نوجوانیاش اشاره کرد و گفت: تماشای فیلمهای کرهای شاید در یکی دو دهه گذشته در بین خانوادههای ایرانی یک امر رایج به نظر بیاید اما نفوذ عمیق این فیلمها و به ویژه محتواهای آنها موضوعی عادی نیست. وی ادامه داد: من هم در دوران نوجوانی با محصولات کرهای آشنا شدم و از بچگی به سریالهای کرهای علاقه داشتم، اما این علاقه من صرفا به سریالهای کرهای که از تلویزیون پخش میشد ختم نشد و به دلیل علاقهای که به فیلمهای کرهای پیدا کردم به سراغ فیلمهای دیگری از آنها رفتم و سپس متوجه شدم که جدای از سریالهایی که در تلویوزین ما از کرهایها پخش میشود سریالها و فیلمهای دیگری هم از این کشور وجود دارد و میتوان گفت کرهایها از صنعت فیلمسازی فعالی برخوردارند. این کارگردان خاطرنشان کرد: در دوران بچگی تا نوجوانی صرفا از روی علاقه فیلمهای کرهای را تماشا میکردم اما وقتی به دانشگاه رسیدم تازه متوجه شدم فضای فیلم و حتی موسیقی کرهایها فراتر از یک سرگرمی در بین نسل جدید است، برای اولین بار در دانشگاه با کانون هواداران کیپاپ و BTS(گروههای موسیقی کرهای) آشنا و متوجه شدم سلبریتیهای کرهای در ایران دارای هواداران بیشماری هستند. کوثری یادآور شد: موضوع کانون هواداری برای من بسیار جالب بود و با چندتن از دوستان دانشگاهم که در ارتباط بودم متوجه شدم آنها هم جزو این گروههای هواداری هستند.
کرهجنوبی با فیلم و موسیقی خود
را در دنیا معرفی کرد
این کارگردان در ادامه تصریح کرد: هرچه بیشتر در موضوع هواداری از کرهایها وارد میشدم تازه متوجه میشدم که خیلی موضوع پیچیدهتر از چیزی که من فکر میکنم، به عبارت سادهتر حکومت کرهجنوبی از طریق فیلم و موسیقی کاملا به دنبال کار رسانهای قوی بود که از طریق آن نامشان را در دنیا فراگیر کند. با یک مطالعه ساده به راحتی متوجه میشوید که دو رییس جمهور در کره معروف به رییس جمهور فرهنگی هستند و از زمان آنها فیلم و موسیقی در کره از قالب سنتی خودش خارج میشود. کوثری با اشاره به سریال معروف «جواهری در قصر» مطرح کرد: این سریال را که تقریبا برای خیلی از ایرانیها شناخته شده است تنها در ایران به نمایش در نیامده و همانطور که گفتم باتوجه به برنامهریزی دولتهای مختلف در کرهجنوبی بر روی فیلم و موسیقی همین سریال در بیش از ۹۰ کشور جهان پخش شده است.
اطلاعات رسانههای ما اشتباه است
کوثری با بیان اینکه برای ساخت مستند «کیپاپ» خیلی سریال کرهای دیدم، تاکید کرد: در بخش پژوهش این مستند خیلی تلاش کردم از کسانی استفاده کنم که در قالب روانشناس و جامعهشناس این مسیر هواداری را طی کرده باشند، به هرحال تجربههای آنها خیلی میتوانست به آشنایی بیشتر من با این کانونهای هواداری کمک کند که در نهایت هم ۱۵ مشاور و ۳۵هوادار در امر پژوهش ما را یاری کردند.
شکاف شناختی عمیقی بین معلمان
و دانشآموزان داریم
وی با بیان اینکه در مواردی که با یک پدیده نوظهور آشنا میشویم باید با اهل فن مشورت کنیم، خاطرنشان کرد: ما در مسیر پژوهش و ساخت این مستند با مدارس دخترانهای برخورد کردیم که با دانشآموزان دختر برخورد خوبی نداشتند و به جای راهنمایی درست آنها برخوردهای مبتدی داشتند مثل اینکه اجازه پوشیدن لباس هودی با رنگهای خاص ندارید، حق ندارید مدل موهای خود را چتری بزنید و … . این نشان میدهد یک شکاف شناختی در بین معلمان ما با نسل جدید وجود دارد و در بحث تربیتی بسیار عقب هستیم.
ذائقه نوجوانان را نمیشناسیم
وی به مدیران فرهنگی توصیه کرد: ما همچنان در ایران کیپاپر داریم و این به خاطر این است که تولیداتی برای نوجوانان نداریم و موسیقی و فیلم ما برای نسل نوجوان محتوایی ندارد و اگر هم محتوایی داشته باشد متناسب با نیازهای نوجوانان نیست.