فتح اله امی- استاد دانشگاه
ما به یاد داریم که قبل و بعد از انقلاب همواره هوچیگری افضل بر درس و مشق بود. قبل از انقلاب به بهانه تولد شاه و ولیعهد و زن شاه و مادر شاه و مادر بزرگ شاه و پدر شاه و پدر بزرگ شاه و …مدرسه را تعطیل میکردند و ما خوشحال این تعطیلات شعار میدادیم :فتیله ،فردا تعطیله !
بعد از انقلاب به بهانه اشغال سفارت امریکا ،ولادت و شهادت این و آن ،کمبود برق،سرما ،گرما ،آلودگی هوا ،ترافیک و…مدارس نه یک روز بلکه هفته ها تعطیل .
امروز در دانشگاهها افول سطح علمی دانشجویان بجای ارتقاء علمی مشهود است،داوطبانی ورودی دوره دکترا که در مصاحبه به قضاوت داوران مردود اعلام میشوند ،متاسفانه از طرف سازمان سنجش قبول ولی بعد از دو ترم مشروط شدن اخراج میشوند و هزینه دانشگاه و زحمت استادان را به هدر میدهند.
آیا بهتر نبود بجای این هزینه های گزاف برگزاری مراسم های بی محتوا و عکس های گرانقیمت در بیلبورد های بزرگراه ها و میادین برای سالگردها برای مردم هزینه می شد و در مخروبه هایی که مار لانه می کند برای دانش آموزان مدرسه می ساختند تا این کودکان عزیز کشور بجای رفتن به کلاس اول ابتدایی در سن پانزده سالگی ،در همان سن قانون هفت سالگی به کلاس اول بروند. نویسنده عضو خیرین مدرسه ساز است و بهمت خیرین تاکنون بیش از صد مدرسه در نقاط محروم کشور احداث کرده ایم و منتظر کمک ۵۰ درصد هزینه ساخت مدارس در نقاط محروم از طرف دولت فخیمه هستیم تا الباقی آن توسط خیرین اهداءگردد ولی متاسفانه وزارت آموزش و پرورش همواره از بی پولی مینالد. آیا بهتر نبود نهاد های تبلیغاتی که هزاران میلیارد تومان در سال بودجه دولتی را برای مراسم ها هزینه می کنند و در پایان آن به پرسنل خود کباب و... می دهند قدری بفکر آموزش در مدارس و دانشگاهها می بودندتا مسولین مدارس دست گدایی جلوی مردم دراز نکنند و هنگام ثبت نام فرزندان خود ،علیرغم رایگان بودن تحصیل در قانون اساسی کشور پول زور نگیرند تا موجب انصاف والدین از تحصیل فرزندان خود در نقاط محروم کشور شوند. نویسنده به لحاظ کنجکاوی در دهه کرامت به جشن خیابانی از میدان هفت تیر تا میدان ولیعصر رفت و از صف های طولانی که برای یک قاچ هندوانه با خفت و خواری ایستاده بودند ،فیلم برداری کرد و پس چند قدم در این مراسم به لحاظ فشار روحی از ذلت افراد میدان را ترک کردم .
آیا آن دو بزرگوار (امام رضا وحضرت معصومه)به خفیف کردن شیعیان خود راضی اند؟! بهتر نبود به جای آن «بریز و بپاش »چند مدرسه بنام آن دو بزرگوار میساختند!
شعر زیبای مولانا گواه حال امروز ماست:
دانی که چرا دار مکافات شدیم؟
ناکرده گنه،چنین مجازات شدیم؟
کشتیم خرد،دار زدیم دانش را
در بند و اسیر صد خرافات شدیم