علی ودایع در ابتدای گفت و گو ضمن انتقاد از جریان کارشناسی در رسانه های داخلی گفت: ما در دشمن شناسی و تحلیل تحولات با ضعف مواجه هستیم. نوع نگاه و نقدی که نسبت به رفتار دشمن داریم عمدتا تحلیل هایی خطی است و مساله را تک مولفه مورد بحث و بررسی قرار می دهند.
وی افزود: نگاهی که به مساله وجود دارد عمدتا متاثر از حب و بغض شخصی است. البته ما می توانیم وجود این نقطه ضعف را درباره تمام موضوعات تایید کنیم. اما امروز به مرحله برخورد رسیده ایم و حب و بغض ها از ناحیه خاکستری بیرون آمده اند و تحلیل از روی حب و بغض منجر به این شده که در فضای رسانه ای فاقد گفتمان باشیم.
ودایع در ادامه متذکر شد: برای اینکه در تحلیل رفتار دشمن به جمع بندی درست برسیم، باید یکان یکان متغییر ها را که داری منافع خاص خود یا تعارض منافع هستند در نظر بگیریم. متاسفانه فضایی که وجود دارد به کارشناس و تحلیلگر ما اجازه تنفس نمی دهد. به هر میزان که از فضای حب و بغض فاصله بگیریم و نگاهی علمی داشته باشیم تحلیل درستتری به ما ارائه خواهد داد.
این کارشناس سیاست خارجی با اشاره به پیش بینی پذیر بودن وقوع جنگ 12 روزه گفت: جنگ 12 روزه باید از یک هفته قبل از آغاز در رسانه های ما مورد بحث قرار می گرفت. اسرائیل حداقل 10 سال قبل از این حمله کار های لازم را شروع کرده بود. 8 سال پیش اسرائیل رزمایش هوایی بلوفلگ یا پرچم آبی را اجرا کرد و طی آن حمله به ایران را تمرین کرد. وی در این رابطه اضافه کرد: اگر تکه های پازل را کنار هم بگذاریم و نوع رفتار اسرائیل به ویژه رفتارش در 5 سال گذشته را رصد کنیم و سیاست اسرائیل بعد از طوفان الاقصی به وضوح نشان می داد که اسرائیل به دنبال جنگ مستقیم با ایران است. این تحلیلگر سیاسی شروط پیش بینی و تحلیل درست را اینطور دانست: جنگ 12 روزه متغیری به نام دونالد ترامپ در آن نقش داشت. متغیر بنیامین نتانیاهو یک بازی داشت و... بازیگران متعدد هستند و هر بازیگری نقش خود را دارد. هر میزان که تحلیل درست تری از این بازیگران داشته باشیم، پروژه نویسی یا پیش بینی پذیری بهتری نسبت به رفتار دشمن خواهیم داشت.
وی گفت: تا اینجا ترامپ از الگوریتم مرد دیوانه تبعیت کرده است. رفتار پارادوکسیکال متناوب ترامپ برای ایجاد آشوب فکری است. مولفه های رفتاری دونالد ترامپ بسیار زیاد است و تحلیل شخصیت وی با حب و بغض های معمول کار درستی نیست.
علی ودایع در پایان سخنان خود تاکید کرد: ترامپ به دنبال ایجاد آشوب فکری در ایران است. این آشوب فکری با اجتماعی سازی مذاکرات وضعیتی متفاوت ایجاد کرد. در سطح ساختار کلان، خرد و جامعه تاثیراتی آشوب وار مشاهده می شود. این خواسته آمریکا است و در ذیل آن دست برتر خواهد داشت.