یک مطالعه جدید نشان میدهد بیشتر زمینهای کره خاکی ما (۹۷ درصد) که میلیونها گونه را در خود جایداده است، دیگر ازنظر زیستمحیطی سالم نیست و انسان عامل این تخریب است. به گزارش ایرنا از روزنامه دیلی میل، این عدد سرسامآور به این معنی است که فقط سه درصد از سطح زمین در طبقه «یکپارچگی اکولوژیکی» قرارگرفته که ۱۰ برابر کمتر از ارزیابیهای گذشته است. بیشتر مناطق سالم ازنظر زیستمحیطی در نیمکره شمالی زمین واقعشدهاند که از ابتدا غنی از تنوع زیستی نبودهاند، مانند جنگلهای حاشیهای در کانادا یا «توندرا» در گرینلند. نویسندگان این مطالعه بااینحال ابراز امیدواری میکنند و میگویند: میتوان تا ۲۰ درصد از سطح زمین این سیاره را از طریق بازتولید تنها چندگونه در زیستگاه سالم باقی نگه داشت.
دکتر «اندرو پلومپتر» از دبیرخانه مناطق کلیدی تنوع زیستی در کمبریج و نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: میدانیم که زیستگاه دستنخورده بهطور فزایندهای از بین میرود و ارزش زیستگاه سالم هم برای تنوع زیستی و هم برای مردم مشخص است، اما این مطالعه نشان داد که بسیاری از مواردی که ما بهعنوان زیستگاه دستنخورده در نظر میگیریم، گونههای گمشدهای است که توسط مردم شکار شده و یا به دلیل گونههای مهاجم یا بیماری از بین رفته است.
اصلاحات انسانی شامل ورود صنایع، تکهتکه کردن زمین برای اجرای زیرساختها، کشاورزی، شهرنشینی، شکار بیشازحد و استخراج سوخت چوب است که همه اینها بهطور چشمگیری کره زمین را تغییر میدهد و مطالعات بیشماری تأثیر آن را بر روی کره زمین بررسی کرده است.
این گروه از محققان بینالمللی در مطالعه منتشرشده در مجله Frontiers in Forests and Global Change نوشتند که در سالهای اخیر ارزیابیهای زیادی در زمینزیستگاههای «دستنخورده» انجامشده، اما در بیشتر این ارزیابیها بهجای توجه به دستنخورده بودن زیستگاه ازلحاظ تنوع جانوری و یکپارچگی زیستی، تنها اقدامات انسانی در یک سایت را مدنظر قرار دادهاند.
محققان در این مقاله برای اولین بار دستنخورده بودن جانوران را در سطح جهانی زمین مورد ارزیابی قراردادند و تخمین میزنند که چگونه بسیاری از مناطق بومی دارای مکانهایی هستند که میتوانند بر اساس یکپارچگی زیستمحیطی برجسته آنها، واجد شرایط مناطق کلیدی تنوع زیستی باشند. نویسندگان این مقاله متوجه شدند که تنها سه درصد از سطح زمین ازلحاظ زیستمحیطی دستنخورده است. آنها همچنین تعیین کردند که فقط ۱۱ درصد از سایتها مناطق حفاظتشده هستند که این مناطق عمدتاً سرزمینهایی هستند که توسط جوامع بومی اداره میشوند و آنها نقشی اساسی در حفظ آنها دارند. به گفته محققان، مناطقی که ازنظر عملکرد سالم ماندهاند شامل سیبری شرقی و شمال کانادا، مناطقی از جنگلهای گرمسیری حوضه آمازون و کنگو و بیابانهای صحرا است.