علی مرادخانی مدیر موزه موسیقی و معاون امور هنری سابق وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی صبح دیروز (دوشنبه ۱۷ خردادماه) براثر ابتلای دوباره به بیماری کووید ۱۹ دار فانی را وداع گفت. او حدود یک ماه پیش به دلیل ابتلا به ویروس کرونا به مدت سه هفته در بیمارستان بستری شد و پس از یک هفته به دلیل عوارض ناشی از این بیماری بار دیگر راهی بیمارستان شد. او پس از تحمل چند روز بیماری درنهایت صبح دیروز درگذشت. علی مرادخانی فارغ‌التحصیل رشته روانشناسی از دانشگاه تهران بود. او پس از پایان تحصیلاتش، با حضور در شغل‌های مدیریتی فعالیت حرفه‌ای خود را ادامه داد که از آن‌ها می‌توان به مدیریت تولید فیلم و عکس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مدیریت همکاری‌های سمعی و بصری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مدیریت مرکز آموزش فیلم‌سازی، مدیر مرکز موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و مدیریت موزه موسیقی اشاره کرد. تأسیس خانه موسیقی ایران با همکاری هنرمندان موسیقی از دیگر اقدامات علی مرادخانی در دوران حیاتش محسوب می‌شود. روزنامه ستاره صبح درگذشت این مدیر هنری را به خانواده وی و جامعه هنری تسلیت می‌گوید.
شهرام ناظری: مهم‌ترین کار علی مرادخانی تأسیس موزه موسیقی است
شهرام ناظری، خواننده پیشکسوت موسیقی ایرانی و موسیقی مقامی درگذشت علی مرادخانی را تسلیت گفت. این خواننده که به‌تازگی پس از حدود یک سال و نیم اقامت در خارج از کشور به ایران بازگشته و چندی پیش با حمایت تلویزیون اینترنتی لنز کنسرت آنلاین برگزار کرد، در ابتدای صحبت‌هایش ضمن تسلیت بابت درگذشت علی مرداخانی گفت: واقعاً نمی‌دانم چه بگویم. به هر صورت زنده‌یاد علی مرادخانی حضور بسیار مثبتی در عرصه هنر و موسیقی داشتند و حال نیز فقدانشان باعث تأسف است. وی در گفت‌وگو با ایلنا با اشاره به اینکه علی مرادخانی نسبت به دیگران در عرصه موسیقی حضور و فعالیت پررنگ‌تری داشته، گفت: به نظرم مهم‌ترین و مثبت‌ترین کار ایشان تأسیس موزه موسیقی است. بی‌شک وجود موزه سازها خدمت بزرگی به موسیقی کشور است.
حسین انتظامی: علی مرادخانی پلی میان هنرمندان و مسئولان بود
حسین انتظامی رئیس سازمان سینمایی در پی درگذشت علی مرادخانی معاون سابق هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، در متنی که در صفحه مجازی خود منتشر کرد او را پلی میان هنرمندان و مسئولان دانست. در متن رئیس سازمان سینمایی آمده است: «در این سال‌ها سابقه آشنایی و همکاری با مدیران فرهنگی بسیاری داشته‌ام، اما به‌صراحت می‌گویم مدیرانی که از فهم فرهنگی بالا برخوردار بوده و در کنار مدیریت، زیست فرهنگی داشته‌اند، اندک‌شمارند و علی مرادخانی یکی از معدود مدیرانی بود که دستی در مسئولیت داشت و دست دیگرش در دستان گرم و پرمهر اهالی هنر بود. مدیران، اصولا و بویژه در عرصه فرهنگ، دو گونه‌اند. یا عبوس و با اتکا به ضوابط خشک و حتی در میلی افزون‌آفرین به‌دنبال سخت‌تر کردن شرایط‌اند و یا با نگاهی مثبت و غیرمحصور در ذهنیات غالب و با رویکردی اقتضایی به‌دنبال روزنه‌آفرینی و حل مشکل صاحبان حرفه و خالقان و کارآفرینان‌اند. حتی اگر نتوانند راهی برای حل مشکل بیابند به‌عکس گروه اول، عقده ندارند و شادمان از سنگ‌اندازی نیستند، بلکه با رویی گشاده تلاش می‌کنند لااقل مرهم باشند. مرادخانی عزیز، آشکارا از سنخ دوم بود. او مانع فرهنگ و هنر نبود، بلکه پلی بود میان هنرمندان و مسئولان برای رفع دغدغه‌ها، برداشتن موانع و شناسایی و شکوفایی خلاقیت‌های هنری هنرجویان و هنرمندان این سرزمین. رفتنش زود بود، خیلی زود و باور رفتنش به همان میزان دشوار است. گویی علی عزیز بیش از این نامرادی‌های چرخ کجمدار را تاب نیاورد.»