اشاره: انتخابات سیزدهم ریاست جمهوری روز 28 خرداد 1400 در فضای سرد انتخاباتی برگزار شد. در این انتخابات 592 نفر ازجمله علی لاریجانی، اسحاق جهانگیری، محمد شریعتمداری، مسعود پزشکیان، عباس آخوندی و ... کاندیدا شدند، اما سرانجام 585 نفر یا انصراف دادند یا صلاحیت آن‌ها تائید نشد. سرانجام تنها 7 نفر که 5 نفر آن‌ها اصولگرا تندرو و دو نفر نزدیک به اصلاح‌طلبان بودند در عرصه انتخاباتی باقی ماندند. در این فرایند از پیش معلوم بود که سید ابراهیم رئیسی برنده انتخابات خواهد بود. میزان مشارکت در این انتخابات مشابه مجلس یازدهم پایین‌ترین سطح مشارکت، یعنی 48 درصد رقم خورد. در روزهای اخیر تشریفات قانونی برای شروع به کار دولت رئیسی انجام شد. او از روز ۱۴ مرداد رسماً به‌عنوان هشتمین رئیس‌جمهور کارش را در میانه انباشت بحران‌های موجود در جامعه شروع کرد. دولت‌های پس از انقلاب عنوان‌های خاص و معناداری داشتند. دولت میرحسین موسوی با عنوان «دفاع مقدس»، دولت اکبر هاشمی رفسنجانی، «سازندگی»، دولت سید محمد خاتمی «اصلاحات»، دولت محمود احمدی‌نژاد «مهرورزی» و دولت حسن روحانی «تدبیر و امید» نام داشتند. ابراهیم رئیسی نام دولتش را «مردمی» نامیده و وعده‌های هم به مردم داده است. منتظر می‌مانیم تا ببینیم کدام‌یک از این وعده‌ها محقق خواهد شد. گفتنی است که در مراسم تحلیف رئیس قوه قضاییه از رئیس‌جمهور خواست فصل سوم قانون اساسی را که مربوط به حقوق اساسی ملت است و شامل 24 اصل است را اجرا کند. البته مطابق بند سوم اصل 156 قانون اساسی وظیفه نظارت بر حسن اجرای قوانین بر عهده قوه قضاییه است. اگر تاکنون قوانین اجرانشده‌اند قوه قضاییه کوتاهی کرده است. همچنین در این مراسم محمدباقر قالیباف رئیس مجلس انقلابی گفت: «مجلس از دولت جهادی حمایت می‌کند.» و از شیخ فضل‌الله نوری که مخالف قانون‌گذاری و مجلس بود به نیکی یادکرد. در این مراسم رئیس قوه قضاییه، رئیس‌جمهور و رئیس مجلس هیچ‌کدام از مبارزان راه آزادی و عدالت که نقش بی‌بدیل در پیروزی انقلاب داشتند نامی بر زبان نیاوردند. انگار آن‌هایی که جوانی و عمرشان را در پشت میله‌های زندان گذراندند و متحمل شکنجه‌ها و سختی‌ها درراه ایجاد انقلاب شدند، اکنون برای کسانی که خود را انقلابی می‌دانند، نقششان به فراموشی سپرده‌شده است.