کیهان نوشت: با پخش گاندو، چنانکه پیشبینی میشد؛ پادوهای رسانهای – در بستر مطبوعات و خبرگزاریها و فضای عفن مجازی- شروع به هیاهو کردند و در پوشش حمایت از دولت دوازدهم، به مجموعه تاختند. به گزارش اعتماد آنلاین، داستانهای این مجموعه، جملگی برگرفته از پروندههای امنیتی و قضایی است و اغلب شخصیتهای آن دارای مابهازای بیرونیاند که بنا بر مصالح و ملاحظاتی با نام و چهرهای دیگر به نمایش گذاشتهشدهاند. در این اثر تلویزیونی، تماشاگر – برعکس آثار هالیوودی- شاهد نظامیان و مأموران اطلاعاتی و امنیتی تنومند و افسانهای نیست. تماشاگر با صحنههای رؤیایی و دور از واقعیت و محصول جلوههای ویژه روبرو نمیشود. قهرمانان از جنس مردم عادی، اما مسلح به سلاح باور و مقید به تکلیفاند. برتریها و موفقیتهای نظامی و اطلاعاتی این مأموران نه مانند رمبو و مانند آن؛ که مبتنی بر خرد و دلاوری برآمده از ایمان و حس تکلیف، شکل میگیرند. گاندو تا اندازهای موفق است که دشمنان داخلی و خارجی را برافروخته میسازد هرچند که این بدخواهان، مانند سفیر انگلیس در تهران - سایمون شرکلیف - بکوشند خود را خونسرد جلوه دهند و برای القای دروغ بودن مجموعه؛ در فضای مجازی ادعا کنند: «از گاندو لذت میبرم»! با پخش گاندو، چنانکه پیشبینی میشد؛ پادوهای رسانهای – در بستر مطبوعات و خبرگزاریها و فضای عفن مجازی- شروع به هیاهو کردند و در پوشش حمایت از دولت دوازدهم، به مجموعه تاختند. برخی مانند وزیر خارجه – محمدجواد ظریف – اثر یادشده را سراسر دروغ توصیف کرد.