سید حسن خمینی طی سخنانی در دیدار با جمعی از معاونین سابق وزارت خارجه و سفرای ادوار گوناگون جمهوری اسلامی ایران که چهارشنبه شب در حسینیه جماران برگزار شد، گفت: یکی از ویژگی های مؤمن که در شخصیت امام هم متجلی و همه ما آن را را باید در خودمان پررنگ کنیم این است که هیچ وقت «وسیله» به جای «هدف» نمی نشیند؛ این مساله به طور خاص در حوزه سیاست خارجی بسیار معنی دارد. یادگار امام در ادامه با اشاره به این جمله که «هدف وسیله را توجیه نمی کند»، افزود: معنای این عبارت آن است که اگر هدف شما هرقدر هم مقدس باشد، حق ندارید از هر راهی برای رسیدن به آن هدف استفاده کنید. اما سخن من این است که هیچ وقت نباید راه جای هدف قرار بگیرد. مسیر، هیچ تقدسی ندارد و اگر مسیری بسته شد، راه دیگری باید انتخاب کرد و اینکه ما به خود مسیر تقدس ببخشیم، گم کردن هدف است. وی با بیان اینکه بعضی ها تعبیر «الْمُؤْمِنُ کَیّس» را به این معنا گرفته اند که نزدیک ترین، کم هزینه ترین و سریع ترین راه برای رسیدن به هدف انتخاب شود که این راه ها باید صد درصد عقلایی باشد، یادآور شد: یکی از جملات امام که بعضا فهم اشتباهی از آن شده، این عبارت است که «همۀ ما مأمور به تکلیف و وظیفه ایم نه مأمور به نتیجه». یادگار امام در تشریح این جمله افزود: سخن امام بدین معناست که بین هدف و نتیجه تفاوت وجود دارد. هدف، قبل از نتیجه تعریف می شود و نتیجه بعد از حرکت به دست می آید. ما با توجه به اهداف است که وظیفه خود را می شناسیم و اگر ندانیم به دنبال کدام هدف هستیم، اصلا وظیفه مشخصی نداریم. البته بعد از شناخت هدف و دریافتن اینکه کدام کار وظیفه ی ما برای رسیدن به هدف است آن وقت اگر به نتیجه رسیدیم چه بهتر؛ و اگر نرسیدیم چون تلاش خود را کرده ایم مأجور هستیم. وی با بیان اینکه سیاست خارجی و کار دیپلماسی صرفا مسیر وصول به اهداف است و فی نفسه تقدسی ندارد، ادامه داد: هدف فراتر از این مسیر است. اگر مسیری را رفتید و به نتیجه نرسید، باید سریعا آن مسیر را عوض کنید و مسیرهای دیگری را بروید. قدرت یک دیپلمات و دستگاه دیپلماسی این است که هنگام مواجه شدن با بن بست در یک مسیر، بتواند در کمتر از 24 ساعت راه جدیدی را باز کند؛ ولو اینکه آن راه حل با مسیر به ظاهر 180 درجه مخالف، اما در واقع در راستای هدف باشد. یادگار امام سپس با اشاره به سیره علمی امام راحل در دوران رهبری گفت: به نظر من یکی از سرمایه های امام، «ثبات قدم» ایشان در اهداف بود، اما عظمت این ویژگی، جلوه ی ویژگی دیگر ایشان یعنی «توانایی تغییر راه ها و مسیرها» را کمرنگ کرده است. ایشان در پایان جنگ می گویند، تا دیروز می خواستیم جنگ کنیم و امروز از صلح سخن می گوییم. در همین زمینه مثالی دیگر هم وجود دارد؛ روزی که امام آن بیانات بسیار تند را بعد از حج خونین علیه آل سعود گفتند و آنها را تکفیر کردند، من برای اقامه نماز جماعت خدمتشان رفته بودم. ابوی ما هم آمدند. به امام گفتند با وجود این تعبیر شما (کافر خواندن سعودی ها) چه طور بعدا با آنها رابطه برقرار کنیم؟! امام گفتند مگر با بقیه کفار رابطه نداریم؟! اینها هم مثل آنها هستند! وی افزود: این جمله امام نشان می دهد که در همان لحظه که امام از موضع غیرت دینی در حال حمله به چنین جنایتی که بالغ بر 300 نفر از شهروندان ما را به شهادت رساند، بودند؛ گام بعدی را هم می دیدند. این منطق نشان می دهد که روابط با عربستان و آل سعود نه آنقدر مقدس است که بگوییم حتما باید برقرار باشد و نه آنقدر نا مقدس است که بگوییم هیچ وقت نباید باشد، بلکه این امور بستگی به مصالح دارد.