زندگی در شهرها با نرخ بالاتری از اختلالات سلامت روان همراه است. نتایج یک مطالعه جدید نشان داد که ۶۰ دقیقه پیادهروی در طبیعت باعث کاهش فعالیت در مناطق مغز درگیر در پردازش استرس میشود. فعالیت مغز در آن مناطق پس از ۶۰ دقیقه پیادهروی در محیط شهری ثابت ماند. چندین مطالعه میزان بالاتری از بیماریهای روانی جدی را در مناطق شهری در مقایسه با روستایی نشان دادهاند. بهعنوانمثال، تحقیقات نشان دادهاند افرادی که در شهرها زندگی میکنند، فعالیت بیشتری را در آمیگدال، ناحیه مغزی که احساسات ازجمله ترس و استرس را تنظیم میکند، تجربه میکنند. در یک مطالعه جدید، محققان مؤسسه توسعه انسانی ماکس پلانک در آلمان، فواید سلامت روان طبیعت را بررسی کردند. محققان به دنبال یافتن این موضوع بودند که آیا میزان بالاتر بیماریهای روانی در مناطق شهری مربوط به افرادی است که دسترسی کمتری به طبیعت دارند یا خیر؟ محققان برای تعیین فرضیه خود، فعالیت مغز ۶۳ شرکتکننده سالم را با استفاده از تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی قبل و بعد از پیادهروی یکساعته در یک جنگل یا یک خیابان خرید پرترافیک موردبررسی قرار دادند. پس از تکمیل اسکنها، ۳۱ شرکتکننده در یک خیابان شلوغ در برلین پیادهروی کردند، درحالیکه ۳۲ نفر در یک جنگل شهری قدم زدند. «سونجا سودیماک»، سرپرست تیم تحقیق، دراینباره میگوید: «نتایج مطالعه ما نشان میدهد که تنها پس از یک ساعت پیادهروی در طبیعت، فعالیت در نواحی مغز درگیر در پردازش استرس کاهش مییابد. این تحقیق نشان میدهد که پیادهروی در طبیعت میتواند بهعنوان یک اقدام پیشگیرانه در برابر ایجاد مشکلات سلامت روانی و تأثیر منفی محیط شهری بر سلامت روان باشد».