شاید از جنبه طنز ماجرا به نظر برسد که مساله فیلترینگ و بحث و جدالی که بر سر طرح صیانت وجود دارد در حقیقت صحنه تقابل نسل قدیمی با نسل جدید باشد. در این صورت باید یاداور شد که ستیز با جهان دیجیتال،  ارزش ها، هنجارها و قواعد این جهان جدید بیهوده است چون تکنولوژی راه خود را به خانه های ما باز می کند همانطور که پیش از این خواسته یا ناخواسته در معرض تکنولوژی های جدید قرار گرفتیم. به مخالفان فضای مجازی باید گفت که بهتر است این جهان بزرگ را بشناسند و با در پیش گرفتن راهبرد گفتگو و مدارا در خلق جهان دلخواهشان و سالم سازی و استفاده ایمن از این فضا به نسل جدید کمک کنند. زیرا محدود سازی استفاده از اینترنت و کاهش کیفیت خدمات اینترنتی به کاهش سرمایه اجتماعی نظام سیاسی می انجامد. اگر چه فیلترینگ از دید مسئولین با نگاه های به ودیعه گرفته شده از نسل قدیمی کاری مناسب و در راستای سالم سازی است، اما در ادامه معایب سنگینی به دنبال دارد. مانند فیلترینگ تلگرام که موجب ضرر و زبان هزاران کسب و کار شد و امروز همان زیان را دوباره با فیلترینگ اینستاگرام به کسب و کارها ی بیشماری تحمیل کردیم و از قضا این زیان نه از بدخواهی دشمن بلکه از تصمیمات داخلی است. زمانی نه چندان دور یعنی تا دو ماه پیش تقریبا تمامی کسب و کار هایی که می توانستند بازار خود را از طریق اینستاگرام حفظ کرده بودند. مثلا کارخانه داران با عرضه کردن مدل های محصولات خود کاتالوگی کم هزینه و بهره ور در این شبکه داشتند. کسب و کارهای خانگی معرفی و فروش کالاهای خود به مشتریانشان را از طریق اینستاگرام آسان می دیدند. چه بسیار جوانان که با سرمایه هایی اندک از این طریق کسب درامد می کردند و یا زنان سرپرست خانوار که تولیدات و محصولات خانگی خود را در این شبکه عرضه کرده و زندگی خود را می چرخاندند. اما پس از فیلترینگ این کسب و کار ها دچار مشکل شدند و به تبع آن درآمدشان از دست رفت. از این منظر در این بحران اقتصادی، تصمیم بر فیلترینگ بدون آنکه جایگزین مناسبی برای پلت فرم هایی چون اینستا تعریف شود، ضرر به قشر آسیب پذیر، برند های بنام کشور و در نهایت اقتصاد است.
اما بعد از مساله فیلترینگ آنچه بیشتر خودنمایی می ‌کند اقتصاد وی پی ان است که منحصر در گروه های خاصی است. اگر چه به طور رسمی دولت نفعی از آن نمی برد، اما چون امکان حضور در این فعالیت ها به طور برابر توزیع نشده و در این عرصه انحصار وجود دارد پس نفع بردن دولت و یا بهشی رانت خوار و وابسته به دولت یا شرکت های خصولتی از اقتصاد پر سود فیلترینگ، غیر قابل انکار است. مساله دیگر وجود گسترده فیلترینگ بر اساس جهت‌گیری‌های خاص سیاسی، سلایق شخصی و منافع گروهی است. تا جایی که فیلترینگ از اساس انجام هر گفت‌ و گویی بین دولت و منتقدانش را زیر سوال می برد. برای هر گفت و گویی ابتدا باید لوازم آن را فراهم کرد. آداب گفت ‌و گو احترام به نظر طرف مقابل است. سخن گفتن از تمایل به گفت و گو با بدون به رسمیت شناختن خواسته های طرف مقابل تنها شعار است و نمی ‌تواند طرفین را به هیچ مقصودی برساند. در حالی که گوش خود را گرفته ‌اید که نمی توان گفت و گو کرد. بخش مهمی از ابزار ابراز عقیده فضای مجازی است که با فیلترینگ گسترده این امکان از مردم، و گروه های منتقد سلب شده است.