ایران در مسیری است که ممکن است در آینده از چهار فصل به یک فصل تبدیل شود. یعنی هوا گرم و بارش اندک شود و مهمتر اینکه آب به اندازه کافی وجود نداشته باشد.
مشاهدات نشان میدهد که طبیعت ایران در دهههای گذشته دستکاری شده تا جایی که ایران گرمتر از کشورهای حاشیه خلیج فارس شده است. مثلاً آبادان چند روز پیش گرمترین شهر جهان بود. دمای هوا در اهواز، ایلام و بوشهر این روزها به مرز 50 درجه رسیده و بدتر آنکه یک سد در هرمزگان و سد دیگری در استان فارس خشک شده اند. درصد بارش نسبت به سال گذشته کاهش پیدا کرده است. سد ماملو هم در حال خشکیدن است. مدیر کل محیط زیست استان آذربایجان غربی گفته دریاچه ارومیه تا شهریور به طول کامل خشک خواهد شد! تهران پیشانی کشور است و جزو پنج شهری است که قرار است آب آن کاهش و احتمالا جیره بندی شود. سدهای پنجگانه تهران فقط 21 درصد آب دارند. سد کرج نسبت به سال های گذشته 58 درصد از حجم آب اش کاسته شده است.
این آمارها نگران کننده نیست؟ آیا دولت، مجلس و نهادها نباید آستینها را بالا بزنند و به جای اینکه به فکر جاهای دیگر باشند به تأمین آب برای کشور اقدام کنند؟
چرا افغانستان حق آبه ایران را نمیدهد؟ در دولت خاتمی (سال 1384) دریاچه هامون پر آب بود، حالا چرا خشکیده است؟
چرا ترکیه از آب ارس میدزدد و حق آبه ایران، عراق و سوریه را میبلعد؟ البته این پرسش هم مطرح است که فاصله دریاچه ارومیه با دریاچه وان ترکیه 183 کیلومتر است، اما وان پر آب است ولی ارومیه در حال خشکیدن. دستکاری در طبیعت و ساختن سد بر سر شاخه های دریاچه ارومیه یکی از دلایل خشکیدن این دریاچه است. دلیل دیگر این که بعد از انقلاب عدهای که تخصص نداشتند با بیل و کلنگ و دیگر وسایل برای اینکه راه ارومیه به تبریز را نزدیک کنند وسط این دریاچه جاده کشیدند.
به هر حال دنیا تجربه مقابله خشکسالی، کم آبی، کم بارشی را داشته ولی با روش های نوین و مکانیزه و کنار گذاشتن روش های سنتی کشاورزی و وارد کردن مواد غذایی به جای تولید آنها در داخل بر کم آبی غلبه کردند.