دیپلماسی مشرقی نشان داده که نرمش در ظاهر و سختی در باطن می‌تواند سودمندتر از هر رویارویی آشکار باشد. چینی‌ها و ژاپنی‌ها بارها از این شگرد استفاده کرده‌اند و کره جنوبی نیز در تاریخ معاصر خود با موفقیت آن را به کار برده است؛ از دوران پارک چونگ‌هی در دهه ۱۹۷۰ تا امروز، همیشه با لبخند و احترام، منافع ملی را پیش برده‌اند و اغلب با استفاده از هنر با پنبه سر بردن، تنش‌ها را کاهش داده‌اند.
سفر رئیس‌جمهور کره جنوبی، لی جائه‌میونگ، به واشنگتن در ۲۵ اوت ۲۰۲۵ نمونه‌ای تازه از این سنت بود. ساعاتی پیش از دیدار، دونالد ترامپ در شبکه اجتماعی به گزارش‌هایی درباره حملاتی به کلیساها در کره اشاره کرد و حتی از احتمال «پاکسازی یا انقلاب» سخن گفت. این اظهارات بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌ها داشت، اما در ملاقات حضوری ترامپ لحن خود را تغییر داد و گفت سوءتفاهمی رخ داده است.
لی جائه‌میونگ با درک دقیق شخصیت ترامپ و علاقه او به شنیدن تعریف از خود، رویکردی حساب‌شده اتخاذ کرد. او از زیبایی دفتر بیضی، وضعیت مثبت بازار بورس و نقش جهانی ترامپ تمجید کرد. همین ستایش‌ها کافی بود تا فضای جلسه نرم شود و تنش اولیه جای خود را به گفت‌وگوی دوستانه بدهد.
در تحلیل این دیدار، روزنامه کره‌ای‌زبان محافظه‌کار «چوسون‌ایلبو» رویکرد لی جائه‌میونگ را «دیپلماسی ستایش» توصیف کرد و آن را نمونه‌ای از مدیریت هوشمندانه جلسه دانست، در حالی که روزنامه مترقی هان‌گیورهتأکید کرد این روش بیش از یک لبخند ساده است و ادامه همان سنت دیرینه دیپلماسی شرقی محسوب می‌شود؛ در ظاهر احترام، در باطن پیگیری منافع ملی نمونه‌ای روشن از این شگرد در تاریخ کره دیده می‌شود. در اواخر دهه ۱۹۷۰، دولت پارک چونگ‌هی با وجود اختلافات جدی بر سر حقوق بشر و دموکراسی، هرگز به واشنگتن حمله نکرد و در محافل رسمی از رهبری آمریکا ستایش می‌کرد، در حالی که سیاست‌های صنعتی و نظامی خود را با روشدیپلماسی نرم پیش می‌برد. این الگو در دهه ۱۹۸۰ نیز تکرار شد؛ سئول با دیپلماسی نرم توانست امتیازات اقتصادی و نظامی را به دست آورد، بدون رویارویی آشکار. اکنون، لی جائه‌میونگ همان سنت را در کاخ سفید زنده کرد.
در محور اقتصادی، لی پیشنهاد توافقی برای کاهش تعرفه‌ها و افزایش سرمایه‌گذاری کره در صنایع آمریکا مطرح کرد. برنامه ۳۵۰ میلیارد دلاری، شامل ۱۵۰ میلیارد دلار در صنعت کشتی‌سازی، کاملاً با سیاست‌های حمایت‌گرایانه ترامپ همسو بود و دسترسی پایدار کره به بازار آمریکا را تضمین کرد.
در حوزه امنیت، دو طرف درباره مدرن‌سازی اتحاد دفاعی و تقویت ارتش کره جنوبی گفت‌وگو کردند. لی بر انتقال کنترل عملیاتی نیروها تا سال ۲۰۳۰ تأکید کرد، در حالی که ترامپ پیشنهاد مالکیت زمین‌های پایگاه‌های آمریکا در کره را مطرح کرد که با واکنش‌های متفاوت داخلی مواجه شد. و بعید است به موضوع اصلی در بخش روابط نظامی دو کشور تبدیل شود
در دیپلماسی منطقه‌ای، هر دو رهبر به موضوع کره شمالی پرداختند. ترامپ علاقه‌مند به دیدار با کیم جونگ‌اون بود و لی با طنز احتمال ساخت «ترامپ‌تاور» در پیونگ‌یانگ را مطرح کرد. با این حال، پیونگ‌یانگ پیشنهادهای لی را چرند خوانده است. هان‌گیوره نوشت که آرامش و انعطاف لی، نشانه توانایی او در مدیریت دیپلماسی پرمخاطره است.
دیدار اخیر یادآور سنت دیرینه شرق در دیپلماسی است: مدیریت هوشمندانه، نرمش در ظاهر و محاسبه دقیق در باطن، این تجربه نشان می‌دهد که شناخت روان‌شناسی طرف مقابل و استفاده از ستایش و احترام، حتی در مواجهه با شخصیت‌های چالش‌برانگیز، می‌تواند مسیر دستیابی به اهداف اقتصادی و امنیتی را هموار کند.