شکرخواه صحبت‌هایش را با اشاره به شروع کار روزنا‌مه‌نگاری‌اش از سال ١٣۶٠ آغاز کرد و گفت: روزنامه‌نگاری را از سال ١٣۶٠ آغاز کردم اما شروع فعالیت در مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه‌ها از سال ١٣٧١ بود. در آن زمان زنده‌یاد دکتر افشار؛ ادبیات و صرف و نحو، زنده‌یاد فرج‌الله صبا؛ ویراستاری، زنده‌یاد حسین قندی؛ تیتر، خبر و رفتار ژورنالیستی و زنده‌یاد بهمن جلالی؛ از قله‌های عکاسی، عکاسی را به دانشجویان تدریس می‌کردند. اما حالا هیچ‌یک از آن اساتید نیستند اما آن‌هایی که تربیت کرده‌اند، در مسندهای کلیدی در حال فعالیت بوده و ازعهدۀ کارشان نیز به‌خوبی برمی‌آیند.
شکرخواه صحبت‌هایش را با توضیح دربارۀ تفاوت وقت و زمان ادامه داد و گفت: زمان از وقت بزرگتر است. شاید توصیف مفهوم زمان و وقت دشوار باشد. اما به‌نظرم زمان، زنبور و وقت، عسل. زمان مثل زنبوری است که به این‌سو و آن‌سو می‌رود اما وقت، چکیده و حاصل آن یعنی عسل است.
مثلاً خانم ندایی که اینجا نشسته، زمان بی حد و حصری صف کرده تا به وقت مجله شوکران رسیده است. اگر می‌خواست مثل بعضی‌ها کپی کند نیاز به این همه زمان نداشت.
بنابراین باید آرزو کنیم کسی‌که وارد حرفۀ روزنامه‌نگاری می‌شود- چون روزنامه‌نگاری شغل نیست؛ حرفه است- باید وقت‌ها را هم دریابد و به آن برسد. او صحبت‌هایش را با توضیح دربارۀ پیشۀ روزنامه‌نگاری گفت: این حرفه مثل یک سیستم است. اجزایی دارد که به هم مرتبط است و بدون این ارتباط، ادامۀ کار امکان‌پذیر نیست. از سوی دیگر هر کاری، محیطی دارد و محیط روزنامه‌نگاری، اطراف اوست. یک روزنامه‌نگار نمی‌تواند بدون توجه به محیط اطراف کاری از پیش ببرد. اگر حواس روزنامه‌نگار به اطراف نباشد، اتفاقات- مثلاً فضای دیجیتال- مانند ماری روی سنگی سیاه، خزیده و او را می‌گزند. این استاد روزنامه‌نگاری دربارۀ خصیصۀ یک سیستم توضیح داد: خصیصۀ سیستم روزنامه‌نگاری، آگاهی‌بخشی، اطلاع‌رسانی و صداقت است. علاوه‌براین، این سیستم وابسته به حضور خبرنگاران، عکاسان و... بوده و حلقۀ ارتباطی آن را دبیران سرویس‌ها و شورای سردبیری است. شکرخواه دربارۀ تفاوت روزنامه‌نگاری با دیگر مشاغل گفت: روزنامه‌نگاری، پیشه است و اگر به چشم شغل به آن نگاه می‌کنید، وارد این پیشه نشوید. تعهد، عدالت، اطلاع‌رسانی درست، تعهد به ایجاد سرگرمی و... از ویژگی‌های این پیشه است. شکرخواه در این برنامه گفت: این کتاب برای سومین‌بار ویراستاری شده است و به‌نظرم شاید در کار خبر و اطلاع‌رسانی یادمان نرود که فقط دربارۀ خبر حرف می‌زنیم.
او دربارۀ این کتاب بیان کرد: در این کتاب به چرایی خبر پاسخ دادم چون این کتاب پایه‌های فلسفی است و در کنار تکنیک قرارگرفته است.
این استاد روزنامه‌نگاری ادامه داد: مخاطبان در خبرنویسی مدرن نه‌تنها از خبر مطلع می‌شوند بلکه می‌توانند با محتوا تعامل کنند. این شامل ارسال نظرات، به اشتراک‌گذاری خبرها، و ایجاد بحث‌ها در فضای مجازی می‌شود. در این شکل خبرنویسان باید توانایی به‌روزرسانی مداوم خبرها را داشته باشند. چون اطلاعات در دنیای دیجیتال به‌سرعت تغییر می‌کند، خبرنویسان مسئول به‌روزرسانی خبرها و اطلاعات به‌موقع هستند.
شکرخواه با بیان اینکه خبر را باید کوتاه نوشت، حتی اگر به خبر طولانی نیاز مبرمی داشته باشیم، اظهار کرد: این یکی از نکاتی است که در این کتاب بر آن تأکید شده است. موضوعی که در روزنامه‌نگاری دنیا نیز مورد تأکید است، طبق پژوهش‌های جهانی که توسط رسانه‌ها معتبر دنیا تهیه شده است بیش از نیمی از مخاطبان رسانه‌های مکتوب تنها تا ۵٠٠ کلمه گزارش‌های خبری را مطالعه می‌کنند.
کتاب «خبر» اثر یونس شکرخواه توسط انتشارات دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه منتشر شده است.