علی آقا محمدی، رئیس گروه اقتصادی دفتر رهبری گفت: در حال حاضر یکمیلیون و 800 هزار نفر در 2020 محله زندگی میکنند که برای کسب درآمد هیچ راهحلی ندارند و حتماً باید موردحمایت قرار بگیرند چراکه به دلایلی ازجمله معلولیت امکان اینکه درآمد مستقل را داشته باشند را ندارند.
علی آقا محمدی در گفتوگو با ایلنا درباره تأمین مسکن محرومان گفت: طرح مسکن «در حد وسع» در 2020 محله کم برخوردار شروعشده و ثبتنامهای آن در این محلات صورت گرفته و تعاونی سازیهای آن در حال انجام است. توافقات با بنیاد مسکن و سازمان ملی زمین و مسکن منعقدشده تا زمینهای موردنیاز تخصیص داده شود. این واحدها برای مخاطبان این پروژه، رایگان نیست بلکه آورده متقاضی در حد وسع پرداخت میشود و فرق آن با پروژه نهضت ملی مسکن این است که رقم آورده را خودشان ابراز میکنند. بر اساس آوردهای که متقاضیان مسکن در حد وسع خودشان اعلام کردند طراحی ساختمان شروع میشود تا بتوانند هزینهها را بپردازند. توجه داشته باشیم که حق دریافت وام مسکن و زمین که برای همه مردم محفوظ است و حق این افراد هم محسوب میشود و درنهایت ممکن است که آورده این افراد کمتر باشد که در این صورت متراژ ساختمان آنها هم کمتر خواهد شد.
آقا محمدی با اشاره به وضعیت معیشتی 20 میلیون ساکن محلههای کم برخوردار گفت: سکونت 20 میلیون نفر در مناطق کم برخوردار به معنای این میزان جمعیت محروم و کم برخوردار در کشور نیست و اینگونه نیست که 20 میلیون نفر کم برخوردار در کشور داریم و درواقع محلهها کم برخوردار هستند.
بازماندگی از تحصیل
رئیس گروه اقتصادی دفتر رهبری ادامه داد: علاوه بر این جمعیت 1.8 میلیون نفر، 5 میلیون نفر در این محلات سکونت دارند که برای کسب درآمد باید توانمند شوند، فرزندان برخی از این سرپرستهای خانوار در حال تحصیل هستند اما برای شرکت فرزندان این افراد در کلاسهای کنکور با کمکهای صورت بگیرد و فرزندان برخی از این افراد بازمانده از تحصیل هستند و باید کمک شوند تا به فرزندان این خانوادهها به تحصیل برگردند.
آقا محمدی درباره تأمین سبد غذایی خانوار ساکن در محلات برخوردار تأکید کرد: تنها 6 درصد خانوار ساکن در 2020 محله کم برخوردار به سبد غذایی نیاز دارند و برای کمک به آنها هم بررسیهای میدانی انجامشده است. مابقی خانوار از محل هدفمندی یارانهها حمایت و تأمین میشوند. رسیدگیها و حمایتها بر اساس مشکل خاص همان خانواده است. بررسیها محله به محله و مورد به مورد انجام میشود و اطلاعات خانوار در هر کوچه جمعآوری و مشکلات هر خانوار بهطور جداگانه بررسی میشود و برای حل مسائل ساکنان این محلات نباید کلیگویی کرد.