دکتر مصطفی اقلیما/ رئیس انجمن علمی مددکاری ایران

طرح نمایندگان مجلس برای دسترسی به اینترنت نیازمند بازنگری و تجدید نظر است.این در حالی است که در سال های اخیر فضای مجازی برای مردم ایران جایگاه ویژه ای پیدا کرده و به جزئی از زندگی آنها تبدیل شده است. مردم ایران در اغلب موارد به دلیل مشکلات زندگی فضای مجازی را محملی برای آرامش و کسب و کار خود قلمداد می کنند.به همین دلیل در شرایطی ما می‌توانیم به مردم بگوییم از فضای مجازی فاصله بگیرند که شرایط زندگی بهتر را برای آنها فراهم کنیم و مردم دغدغه‌های خود را به صورت شفاف بیان کنند. نکته جالب این است که کسانی که نسبت به رویکرد فضای مجازی در جامعه انتقاد می‌کنند خودشان به شکل‌های مختلف از فضای مجازی استفاده می‌کنند. دلیل این مساله این است که فضای مجازی نوعی آزادی مجازی برای مردم ایران به وجود آورده که به واسطه آن می‌توانند دغدغه‌ها،انجام کسب وکار و سلایق خود را در زمینه‌های مختلف مطرح کنند و به واسطه آن پاسخ مناسبی دریافت کنند. فضای مجازی فی النفسه «بد» نیست زیرا می‌تواند کارکرد مفیدی در فرایند جامعه داشته باشد. با این همه، ما باید در مرحله نخست این مساله را روشن کنیم که آیا رویکرد جامعه ما با فضای مجازی همخوانی دارد و یا خیر؟ آیا زمینه‌های تأثیرگذاری فضای مجازی در کشور ما وجود دارد؟ وجود فضای مجازی در زندگی شهروندان ایرانی چه چالش‌ها و فرصت‌هایی می تواند ایجاد می‌کند؟ در مرحله نخست ما باید به این سوالات پاسخ مناسب و علمی بدهیم و در مرحله بعد به فکر آسیب شناسی استفاده مردم از فضای مجازی باشیم.هر کشوری با توجه به فرهنگ و روابط اجتماعی از فضای مجازی استفاده می‌کند. برای مثال در کشور آمریکا مردم کم از فضای مجازی استفاده می‌کنند و فضای مجازی به یکی از ابزارهای مهم زندگی آنها تبدیل نشده است. این در حالی است که در ایران فضای مجازی در بین همه اقشار جامعه رسوخ کرده و از کارگر تا شخصیت‌های سیاسی و اجتماعی از فضای مجازی استفاده می کنند. در گذشته مردم به دلیل اینکه حق انتخاب دیگری نداشتند برنامه‌های صداوسیما را تماشا می کردندو به همین دلیل نیز صدا وسیما به هر شکل که تمایل داشت به افکار عمومی جهت می‌داد. این در حالی است که امروز با وجود رسانه‌های مختلف که تفکرات متفاوتی دارند و دیدگاه‌های فکری مختلف را در جامعه نمایندگی می‌کنند حق انتخاب برای مردم ایجاد شده است. امروز هر فرد بر اساس علایق و سلایق خود به رسانه و یا شبکه دلخواه خود دسترسی پیدا می‌کند و کسی نمی‌تواند یک نوع تفکر خاص را به وی دیکته کند. در نتیجه در شرایط کنونی ما با شهروند انتخاب گر مواجه شده‌ایم.