فیاض زاهد-نویسنده و استاد دانشگاه
به نظر نویسنده جمع‌بندی جمهوری اسلامی ایران و ایالت متحده رسیدن به توافق در برجام است، چون همچنان اهمیت راهبردی توافق برجام برای ایالت متحده و غرب بالاتر از عدم توافق است. این جایگاه برجام همچنان می‌تواند تأثیرات خوبی به جا بگذارد. البته تجربه آزادسازی بخشی از پول‌های ایران در سال‌های گذشته و وجود مشکلات زیرساختی در امر اقتصاد، تولید و وابستگی آنها به افزایش قیمت دلار مطرح است. اما امروز باید به رغم انتقاداتی که از دولت آقای روحانی می‌شد به او دست‌مریزاد گفت که چطور با آن حجم سنگین محاصره اقتصادی و جنگ اقتصادی کشور را سرپا نگه داشت، تمایل بازگشت کشور به سمت برجام امروز مؤید این نکته است. فارغ از اینکه ما موافق اتخاذ چنین استراتژی‌هایی بوده باشیم یا نه، ما با همان استراتژی که حاکمیت در پیش گرفت و توانست کشور را سر پا نگه دارد و برنامه ترامپ و متحدانش را برای به زانو درآوردن کشور کم اثر کند. کشور ما اقتصاد قابل تا ملی دارد و اگر سیاست‌گذاری‌های درست در کنار مدیریت درست وجود داشته باشد می‌توان شاهد نتایج خوب بود. اگر امروز دلارها را به اقتصاد ایران سرریز کنید ضمن اینکه پوشش مناسبی برای کارهای غلط خواهد بود روش‌های نامناسبی که در اداره کشور اتخاذشده می‌تواند سرپوشی بر این مسیر غلط باشد. همان‌طور که دیده‌شده اقتصاد ایران زمینه چنین رفتاری را دارد. ازاین‌رو نویسنده عقیده دارد اگر ما در حوزه تعامل اقتصادی، استراتژی خود را با دنیا اصلاح نکنیم حتی در صورت توافق نیز چندان طول نخواهد کشید که در این حوزه شاهد مشکلاتی خواهیم بود. عمده شاخص‌های اقتصاد سیاسی نشان می‌دهد دولتی که در کمتر از یک سال با این حجم از بی‌اعتمادی عمومی روبرو شده، قادر به انجام مأموریت‌های بزرگ نیست. لذا پیشنهاد نویسنده آن است تا دیر نشده، اصلاحات موردنظر را به توفیق در عرصه‌های بین‌المللی گره بزنید. با موفقیت در فرجام برجام امید، حلقه مفقوده در زندگی مردم این سامان را به آنها برگردانید. با این کار هم منابع عظیمی تأمین می‌شود و هم اصلاحات موردنظر با درد کمتری به انجام می‌رسد. در فضای ناامنی اقتصادی، حس بی‌اعتمادی و رهاشدگی و ناامیدی از افق‌های روشن آینده نشانه خوبی نیست. متأسفانه مردم در حال فقیر شدن هستند زیرا مجموعه‌ای از تصمیمات راهبردی در پرونده هسته‌ای ما را در مسیر فعلی قرار داده است.