تصویر زیر نقطه پایان مسیر طولانی زاینده‌رود است؛ جایی که پس از طی حدود ۴۰۰ کیلومتر از نقطه آغاز سفرش از دامنه‌های خاوری ارتفاعات زاگرس و عبور از یک راه طولانی، پرپیچ‌وخم و دشوار، در روزگاران گذشته در این نقطه پایان، آرام می‌گرفته است. به گزارش ایسنا، زاینده‌رود برای اولین بار در سال ۷۹ دچار کم‌آبی شد و به‌مرور جریان این رودخانه دائمی کمتر و کمتر شد، با برداشت‌های غیرمجاز بالادست و سوء مدیریت به رودخانه‌ای فصلی تبدیل شد و در دهه ۹۰ بارها با خشکی کامل زاینده‌رود مواجه شدیم. ما بین سال‌های ۹۹ و ۱۴۰۰ در عرض ۱۸ ماه ۲ بار به مدت هفت روز زاینده‌رود جاری شد و در بهمن‌ماه سال ۱۴۰۱ به مدت ۱۰ روز برای کشاورزان شرق اصفهان باز شد که دو روز تا رسیدن آب به کانال‌های کشاورزان زمان برد و عملاً هشت روز آب تحویل کشاورزان شرق اصفهان شد. از بهمن‌ماه ۱۴۰۱ تا به امروز حقابه کشاورزان شرق در پنج مرحله و به مدت ده روز تحویل داده شد و این میزان آب به‌قدری بود که در سال آبی جاری، تنها ۳۰ درصد اراضی شرق اصفهان زیر کشت غله و گلرنگ رفت. البته به گفته کشاورزان با توجه به نوسانات تحویل آب، بخشی از این اراضی چرای دام شد و کشت آن‌ها آسیب دید.