دو ماه از آغاز دومین دوره ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ در آمریکا گذشته و رابطه آمریکا و چین – که بی‌تردید مهم‌ترین رابطه در جهان محسوب می‌شود – با عدم قطعیت‌های جدیدی روبه‌رو شده است. ترامپ تهدید کرده که تعرفه‌های بزرگ‌تری اعمال خواهد کرد، در حالی که چین به تقویت نظامی خود و فعالیت‌هایش در تنگه تایوان و دریای چین جنوبی ادامه می‌دهد. اما او همچنین خشم خود را متوجه پایتخت‌های متحد آمریکا کرده، نه صرفاً پکن، و از احتمال دستیابی به توافقی با "دوست بسیار خوبش" شی جین‌پینگ سخن گفته است. جود بلانشت و رایان هاس بر اهمیت درک توازن قدرت با بزرگ‌ترین رقیب آمریکا و چالش‌های مرتبط با آن تأکید کردند. آن‌ها استدلال می‌کنند که بزرگ‌ترین خطر این نیست که واشینگتن قدرت چین را دست‌کم بگیرد، بلکه این است که منابع قدرت خود را نادیده بگیرد. بلانشت رئیس مرکز تحقیقات چین در مؤسسه رند است، در حالی که هاس، پژوهشگر مؤسسه بروکینگز، سال‌ها در شورای امنیت ملی و وزارت امور خارجه آمریکا بر سیاست چین کار کرده است. این گفت‌وگو بخشی از پادکست دوهفتگی فارین افرز است که توسط دانیل کورتز – فلان، سردبیر مجله، به بررسی نیروهای شکل‌دهنده جهان می‌پردازد. دانیل کورتز – فلان: جود و رایان، از شما برای پیوستن به ما تشکر می‌کنم. بیایید با تهدید تعرفه‌ها شروع کنیم، چیزی که مشخصه اولین دوره ریاست‌جمهوری ترامپ بود و به نظر می‌رسد در دوره دوم نیز ادامه خواهد داشت. رایان، تأثیر این تعرفه‌ها بر چین و رابطه دوجانبه چیست؟
رایان هاس: تعرفه‌ها در دوره اول تأثیر متوسطی داشتند. آن‌ها تا حدی به کاهش کسری تجاری با چین کمک کردند، اما هزینه اصلی را مصرف‌کنندگان آمریکایی پرداختند، نه چین. پکن با اقدامات تلافی‌جویانه مانند هدف قرار دادن صادرات کشاورزی آمریکا واکنش نشان داد که به کشاورزان آمریکایی ضربه زد. در دوره دوم، اگر تعرفه‌ها گسترده‌تر شوند، ممکن است زنجیره‌های تأمین جهانی را مختل کنند، اما چین اکنون بهتر آماده است تا با تنوع‌بخشی به شرکای تجاری و تقویت اقتصاد داخلی خود مقابله کند.
جود بلانشت: من موافقم که چین آمادگی بیشتری دارد. آن‌ها از دوره اول درس گرفتند و خود را در برابر شوک‌های اقتصادی مقاوم‌تر کردند. اما نکته کلیدی این است که تعرفه‌ها به تنهایی استراتژی نیستند؛ آن‌ها ابزاری هستند. بدون یک برنامه منسجم، این اقدامات بیشتر به آمریکا آسیب می‌رساند تا چین را مهار کند.
دانیل کورتز – فلان: بیایید به موضوع تایوان بپردازیم، که همیشه نقطه حساس این رابطه است. جود، با توجه به افزایش فعالیت‌های نظامی چین در تنگه تایوان، آیا فکر می‌کنید ریسک درگیری افزایش یافته است؟
جود بلانشت: بله، ریسک بالاتر است، اما نه به این معنا که جنگ قریب‌الوقوع است. چین از نمایش قدرت نظامی برای ارسال پیام به تایوان، آمریکا و متحدانش استفاده می‌کند. این بخشی از استراتژی آن‌ها برای تغییر وضعیت موجود بدون شلیک گلوله است. با این حال، اگر درک نادرستی رخ دهد یا محاسبات خطایی انجام شود، خطر تشدید وجود دارد.
رایان هاس: من اضافه می‌کنم که سیاست تایوان چین تا حدی به رفتار آمریکا بستگی دارد. اگر واشینگتن حمایت خود از تایوان را افزایش دهد، پکن ممکن است احساس کند که باید قاطع‌تر عمل کند. اما اگر آمریکا با متحدانش هماهنگ شود و پیام محکمی ارسال کند، ممکن است بازدارندگی تقویت شود.
برگرفته از: دیپلماسی ایرانی