گروه اجتماعی: بر اساس آمار رسمی سالانه 10 هزار نفر در حوادث کار جان می‌بازند. حوادث ناشی از کار خسارت اجتماعی و اقتصادی در پی دارد. بی‌توجهی به اجرای قوانین کار و استانداردهای ایمنی و نبود نظارت و بازرسی و ناهماهنگی میان مدیران از عوامل تشدیدکننده حوادث کار به شمار می‌روند. مطابق آمار اعلام‌شده توسط معاون وزارت بهداشت در 6 ماهه نخست سال 1403 روزانه به‌طور میانگین 26 یا 27 کارگر جان خود را براثر حوادث ناشی کار ازدست‌داده‌اند. آمار اعلام‌شده از سوی پزشکی قانونی مرگ 6 کارگر در روز را گزارش می‌داد.
فرشید یزدانی، فعال کارگری دراین‌باره به تجارت‌نیوز می‌گوید: «بسیاری از حوادث کار در بخش ساختمانسازی رخ می‌دهند و تقریباً هیچ مکانیزم نظارتی برای بررسی ایمنی این بخش وجود ندارد. نظارت بر ایمنی کار در همه بخش‌ها مشکل دارد و آمار وزارت بهداشت درباره حوادث کارگری، هولناک است.
به گزارش تجارت نیوز، پیش‌ازاین، آمار پزشکی قانونی درباره حوادث ناشی از کار به دلیل شمول بیشتر (در نظر گرفتن کارگران رسمی، غیررسمی و اتباع خارجی)، در مقایسه با نهادهای دیگر نسبتاً قابل اتکا در نظر گرفته می‌شد. آماری که پزشکی قانونی منتشر می‌کرد نشانه‌ای از وضعیت نابسامان ایمنی و حوادث کار در ایران بود. حالا اما، عدد گزارش‌شده توسط وزارت بهداشت، تصویر جدیدی از وضعیت حوادث کار در ایران ترسیم می‌کند. ایمنی کار با استاندارد جهانی فاصله دارد.
وضعیت بد حوادث کار
فرشید یزدانی می‌گوید: «عدد اعلام‌شده توسط وزارت بهداشت وحشتناک است. آمار آرشیو تأمین اجتماعی و پزشکی قانونی یک‌چهارم یا یک‌پنجم این مقدار را پوشش می‌دهد. اعداد کمتر از این مقدار نیز نشان می‌دهند که ما مصالح داریم. چشم‌انداز صفر به معنای دستیابی به صفر حادثه (به‌ویژه حوادث منجر به فوت یا جراحت جدی) در محیط کار است. این رویکرد بر پیشگیری از وقوع حوادث و آسیب تأکید دارد. چشم‌انداز صفر بر جلوگیری کامل از آسیب‌ها و تلفات کار استوار است. با توجه به آمار بالای حوادث کار در ایران، ما با چشم‌انداز صفر فاصله زیادی داریم. اما در نظر گرفتن این مفهوم می‌تواند ما را در کاهش حوادث کار یاری کند. آموزش، تأمین تجهیزات مناسب و نظارت و بازرسی مستمر در دستیابی به محیط کار امن‌تر، اثرگذارند.»
نبود نظارت در ایمنی‌بخش ساختمانسازی
این فعال کارگری می‌افزاید: «بسیاری از حوادث کار در بخش ساختمانسازی رخ می‌دهند. تقریباً مکانیم نظارتی برای بررسی ایمنی این بخش وجود ندارد. البته نظارت بر ایمنی کار در همه بخش‌ها مشکل دارد. »
یزدانی دراین‌باره می‌گوید: «شیوه‌های مبتنی بر آموزش حقوق کارگران و مذاکره با کارفرما باعث بهبود وضع کنونی می‌شود. علاوه بر لزوم آشنایی کارگران با مسائل ایمنی، کارفرما نیز مکلف است قوانین را رعایت کند.» مطابق قانون کار، کارگران می‌توانند از انجام کار بدون تجهیزات حفاظتی و شرایط ناایمن امتناع کنند. در صورت اجرای قانون، شکایت از شرایط ناایمن می‌تواند منجر به بازرسی و برقراری ایمن بیشتر شود. این فعال کارگری در پایان‌بر این نکته تأکید و اظهار می‌کند: «مکانیزم نظارت بر ایمنی کار مشکل دارد. کار باید متناسب با شرایط افراد واگذار شود. آشنایی کارگران با حقوقشان می‌تواند مفید باشد.»