شماره بهار ۱۴۰۴ فصلنامه فرهنگی‌هنری «پوشه» با محوریت «خوشنویسی و سیاست» منتشر و هم‌اکنون به‌صورت چاپی در بازار کتاب عرضه شد. «پوشه» در شماره هشتم خود، به سراغ بررسی پیوندهای تاریخی میان هنر خوشنویسی و ساختارهای قدرت سیاسی رفته است. در این پرونده، رابطه‌ی میان خوشنویسان و حاکمان، نه صرفاً از زاویه‌ی زیبایی‌شناسی بلکه در بستر تعاملات فرهنگی‌سیاسی تحلیل شده است. این رویکرد، امکان آن را فراهم می‌کند تا جایگاه اجتماعی خوشنویسان و نقش آن‌ها در فرآیندهای سیاست‌گذاری و انتقال پیام‌های حکومتی در دوره‌های مختلف تاریخی بازخوانی شود. در طول تاریخ ایران، خط نه‌تنها وسیله‌ای برای ثبت و انتقال مفاهیم بوده، بلکه در بزنگاه‌های سیاسی و دینی، نقش نمادین و تعیین‌کننده‌ای یافته است. از سنگ‌نوشته‌های دوران هخامنشی گرفته تا منشورات رسمی دولت صفوی و اسناد دیوانی قاجار، همواره خط و نگارش در بستری سیاسی و ایدئولوژیک عمل کرده‌اند. گاه، انتخاب یک شیوه نگارش یا خط خاص، بیانگر گرایش‌های سیاسی حکومت حاکم بوده و گاه سرکوب یا حذف یک خط، نشانه‌ای از نزاع‌های زبانی و قدرت‌یابی فرهنگی شمرده می‌شده است. در این میان، خوشنویسان نه‌فقط به‌عنوان هنرمند، بلکه به‌مثابه کارگزاران فرهنگی حکومت‌ها و گاه مخالفان بی‌صدا، در شکل‌دهی به نظم سیاسی و حافظه تاریخی نقشی انکارناپذیر داشته‌اند. علاقه‌مندان می‌توانند شماره جدید این فصلنامه را از کتاب‌فروشی‌های معتبر تهیه کنند.