اجازه بدید همین اول کاری بگم که عید ما آدم‌های خاص با عید شما عوام، بسیار متفاوت است و برای ما همه‌چیز، خیلی پیش‌پاافتاده و تکراری است و اعتقاد محکمی داریم که تا زمانی که درونتان تغییر نکند و نو نشود، بیرونتان هم نوروز نخواهد شد. پس لطف کنید الکی دلتان را به تبریک‌هایی که دیگران می‌گویند و اصرار دارند حرفشان را باور کنید، خوش نکنید. فقط تبریک ما را جدی بگیرید، چون لابد یک‌چیزی در وجودتان دیده‌ایم که بهتان تبریک گفته‌ایم دیگر! کلاً ما آدم‌های خاص خیلی اهل تبریک گفتن و این مسخره‌بازی‌ها نیستیم. نهایتاً شما را به مقاومت و جنگیدن دعوت می‌کنیم و حالتان را می‌پرسیم که طبیعتاً جز عالی بودن، انتخاب دیگری نخواهید داشت و سپس خودمان می‌رویم که در کشورهای همسایه (حالا یه کم اینور، اونورش فرقی نداره) پایه‌های زندگی‌مان را محکم کنیم و با استفاده از فن مذاکرات فی‌مابین، به رشد بشریت و اعتلای فرهنگ فرزند آوری، کمک شایانی بنماییم و آینده روشن‌تری برای عزیزانمان که قطعاً عزیزان شما هم هستند، فراهم آوریم. (ولی شما کم نیارید و مبارزه کنید، دمتون گرم. تو شادیاتون جبران می‌کنیم. باور کنید که بالاخره یه روزی زمستون میره و بهار میاد و این دو تا فصل دیگه هیچ‌وقت باهم قاطی نخواهند شد.) این عید از یک منظر، بسیار عید خاصی است حتی برای شما مردم عامی و یکنواخت! لابد می‌پرسید چرا؟! خب واضح است دیگر! زنده ماندن در سالی که گذشت، کم دستاوردی نیست دوستان! شما درحالی‌که با ویروس کپل کرونا مبارزه می‌کردید شاهد بارش باران‌های موسمی و سیل بودید. در همان حال، زلزله را تجربه کردید و مدت کمی پس‌ازآن، همین‌جوری آلودگی هوا بود که برایتان به ارمغان آورده شد و باعث قوی‌تر شدن ریه‌های شما شده و با افزایش ظرفیت سیستم تنفسی‌تان، نیاز شش‌هایتان را به اکسیژن خالص، کاهش داد. با توجه به شرایطی که شما از آن «زنده» بیرون آمدید، قطعاً الان توانایی زنده ماندن حتی در هوای اسیدی سیاره ونوس را نیز خواهید داشت. به همین خاطر اجازه دهید بنده برای چند دقیقه، خاص بودنم را فراموش کرده و ایستاده شما را تشویق و دعوتتان کنم به دوستی و رفاقت و بابا اصلاً دنیا دو روز است، چقدر سخت می‌گیرید! حالا شما کمی دیرتر واکسن بزنید. کمی به‌جای مرغ و تخم‌مرغ، پای مرغ و پوستش را توی غذا بریزید. کمی گوشت نخورید. کمی از مصرف خیار، موز، گلابی و کلاً میوه‌جات و سبزیجات پرهیز کرده و به‌جایش آجیل و خشکبار مصرف کنید، چیزی نمی‌شود که! چرا انقدر سختش می‌کنید؟!
چرا به‌جای شکرگزاری و پس دادن انرژی‌های مثبت و حرفه‌ای، هی ادای آدم‌های حال بد را درمی‌آورید؟!
من که می‌دانم چقدر حالتان خوب است و چقدر خوشی در جای‌جای سلول‌های انفرادی و غیر انفرادی وجودتان غوطه‌ور است! من که می‌دانم چقدر شما به این هیجان‌های زندگی روزمره که شما را از یکنواختی و رخوت نجات داده، معتاد هستید و اصلاً نمی‌توانید سکون و ثبات را تحمل‌کنید! پس لطفاً بلند شوید و به‌جای این حرف‌ها، روی کاغذ باطله‌های موجود در منزلتان اسامی ملزومات سفره هفت‌سین را بنویسید و به استقبال نوروز بشتابید!