انا لله و انا الیه راجعون
در آغازین روزهای قرن چهاردهم هجری شمسی و در نهایت تاسف و تاثر استاد فرهیخته محمدباقر باقریان‌نژادفرد انسان بمعنی الانسان، معلمی فداکار، مبارزی جان بر کف، مسلمانی مخلص، روحی شفاف و بی آلایش، نماینده‌ای مردم‌گرا، پناهی برای دردمندان، قامتی ایستاده در مقابل تحجر و واپسگرایی وعابدی سحرخیز و بی‌نمود، برخاسته از سرزمین عشق و هنر و عرفان «استان فارس» و از شهر و دیار مؤمن پرور «کازرون»، قلب رئوفش پس از هفتادسال ضربان عشق و تلاش و ارزش از حرکت ایستاد.
در میان ویژگی‌های آن عزیز، شجاعتش مثال‌زدنی بود هرجا از مسؤول و صاحب عنوانی کجی و ضد ارزشی مشاهده می‌کرد با صراحت و صداقت در قلمرو بیان و عمل می‌ایستاد و از آرمانهایی که سال‌ها برای تثبیت و شکل گیری آنها زندانهای مخوف طاغوت و شکنجه‌های وحشتناکش را مردانه تحمل کرده بود حمایت و حفاظت می‌کرد و در همین راه آنگونه که خود بیان می‌کرد با توط‌ئه ساواک جان چندتن از عزیزانش را از دست داد.
آن گرامی همواره این آیه کریمه را که از عمق جانش برمی‌خاست تلاوت کرده و تذکر می‌داد « قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَىوَفُرَادَى» زیرا رمز پیروزی انقلاب امت و امام و استمرار آرمان‌های متعالی آن را با الهام از این کریمه میسر می‌دانست. او در چهره و باطن یک معلم فرهیخته و مبارز نستوه، نه تنها نگران نسل امروز بلکه دغدغه نسل‌های آینده را که همه ما در آن مسؤولیت داشته و داریم در تمامی وجودش احساس می‌کرد و همواره همراه داشت.
سرانجام جان صافی و روح فریادگرش در بهشت زهرا سلام الله علیها در همسایگی شهیدان و در جوار جمعی از همرزمان و زندانیان سیاسی قبل از انقلاب با مدال آزادگی و جانبازی در قطعه‌ی صالحین آرام گرفت.
ارتحال آن عزیز را به خانواده‌ی محترم و صبورش، به مردم بزرگوار کازرون، به جامعه آموزش و پرورش، به نمایندگان محترم ادوار مجلس شورای اسلامی به ویژه دوره های سوم و ششم ، به زندانیان سیاسی قبل از انقلاب و به همه آنهایی که به پاکی و فضیلت آن عزیز معترف‌اند و در غم ارتحالش متأثر و متاسف، صمیمانه تسلیت گفته، یادش را گرامی و گرانقدر دانسته و علو درجاتش را از درگاه ایزد منان مسألت دارد.
ای زندگی حلال کسانی که در جهان
آزاد زیست کرده و آزاد می‌روند
حسین مظفری نژاد