مراسم تقدیر از یک عمر فعالیت هنری علی نصیریان در بیستمین جشن انجمن منتقدان و نویسندگان تئاتر برگزار شد. علی نصیریان در این مراسم در میان تشویق ایستاده حضار که چنددقیقهای به طول انجامید، روی صحنه رفت و تقدیرنامه عالی کمیسیون ملی یونسکو و یک نسخه دیوان حافظ نفیس را دریافت کرد. نصیریان در صحبتهای خود پس از دریافت این تقدیرنامه گفت: از من بهواسطه یک عمر فعالیت قدردانی شده و این یک عمر، یعنی 70 سال و شاید بیشتر. بنده 70 سال به تئاتر دلبسته شدم و با دیدن نمایشهای آئینی سنتی خودمان و فیلمهای آمریکایی آن زمان این اتفاق افتاد و من دلبسته و عاشق شدم. آن زمان که کار میکردم، پیشبینی خاصی از این روزها نداشتم که مورد تجلیل واقع بشوم. ما برای کار، کار میکردیم. دو دهه با فقر و تنگدستی مادی و معنوی تلاش کردیم، در خیابانها تمرین کردیم. جا نداشتیم، استاد نداشتیم، کتاب نداشتیم. سال ۱۳۳۰ در ایران یک کتاب تئاتر وجود داشت که «عبدالحسین نوشین» آن را در زندان نوشته بود. ما تلاش خود را در آن دوران کردیم و یکی دو تجربه خوب به دست آوردیم که بد نیست موردتوجه کسانی باشد که امروز مسئول هستند؛ یکی جریانسازی تئاتر است و دوم اهمیت دادن به گروههای تئاتری. تئاتر بدون تشکل گروهی و بهصورت تکنفره، تئاتر نیست چراکه تئاتر، یک هنر جمعی است؛ و اگر گروه وجود نداشته باشد، استمرار در جریانسازی به وجود نمیآید. این گروه است که میتواند توسعه پیدا کند.