افزایش بار بیماری‌های غیرواگیر، خطر مداوم شیوع بیماری‌های عفونی و افزایش خطر خشونت و صدمات، مهم‌ترین نگرانی‌های بهداشت عمومی در مناطق شهری در عصر حاضر هستند. به گزارش ایسنا، بنابر آخرین آمارهای سازمان جهانی بهداشت، بیش از ۵۵ درصد از جمعیت جهان در مناطق شهری زندگی می‌کنند و همچنین پیش‌بینی می‌شود که این رقم تا سال ۲۰۵۰ میلادی به ۶۸ درصد افزایش یابد.
مطالعات نشان می‌دهد که تقریباً ۴۰ درصد از ساکنان شهرها به خدمات بهداشتی مدیریت شده ایمن دسترسی ندارند و بسیاری از آن‌ها نیز از آب آشامیدنی کافی محروم هستند. درعین‌حال بر اساس داده‌های به‌روز شده، حدود ۹۱ درصد از ساکنان مناطق شهری، هوای آلوده تنفس می‌کنند. سیستم‌های حمل‌ونقل شهری با طراحی ضعیف در بسیاری از شهرهای پرجمعیت دنیا، طیفی از تهدیدات ازجمله آسیب‌های ترافیکی و جاده‌ای، آلودگی هوا و صوتی و همچنین موانعی برای فعالیت بدنی ایمن ایجاد می‌کنند که همگی منجر به سطوح بالاتری از بیماری‌ها و آسیب‌های غیرواگیر می‌شوند.
بنابر داده‌های سازمان جهانی بهداشت، کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که ادامه روند شهرنشینی منجر به تبدیل شدن شهرهای شلوغ به کانون انتقال بیماری ازجمله بیماری‌های قابل‌انتقال از حیوانات خواهد شد. در بررسی این سازمان، این خطرات دسته‌بندی و با عنوان «تهدید سه‌گانه زندگی شهری» معرفی شده که شامل موارد زیر است:
1- بیماری‌های غیرواگیر مانند بیماری قلبی، آسم، سرطان و دیابت که به دلیل شرایط ناسالم زندگی و کار تشدید می‌شوند و همچنین فضای سبز ناکافی و نامناسب، آلودگی‌هایی مانند آلودگی صوتی، آب‌وخاک، کمبود فضا برای پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و ... .
به گفته متخصصان، شیوع دیابت با چاقی و عدم تحرک فیزیکی در شهرهایی که فاقد زیرساخت مناسب حمل‌ونقل، پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری هستند، مرتبط است. شهرنشینی همچنین با نرخ بالای افسردگی، اضطراب و بیماری روانی نیز مرتبط است.
2- صدمات (ازجمله آسیب‌های ترافیکی جاده‌ای) و خشونت بین فردی که به‌ویژه کودکان، جوانان و افراد مسن را درنتیجه شرایط نامناسب کار و زندگی و فقدان حمل‌ونقل و زیرساخت ایمن تحت تأثیر قرار می‌دهد.
3- بیماری‌های عفونی نیز در اماکن فقیرنشین و شلوغ بیشتر رشد می‌کنند و ارتباط نزدیکی با منازل نامناسب، بهداشت ضعیف و مدیریت نامطلوب زباله دارند. مدیریت ضعیف زباله‌های شهری باعث انتقال بیماری‌هایی مانند ویروس زیکا و ابولا می‌شود.