نعمت ایزدی، سفیر پیشین ایران در روسیه
قدرت سیاسی در آمریکا بر خلاف آنچه که در خارج از این کشور گفته می شود یک دست و یکپارچه نیست،زیرا حزب دموکرات و حزب جمهوری خواه تفاوت زیادی با هم دارند. دموکرات ها طرفدارانی جهانی دارند. تفاوت این دو حزب در سیاست داخلی آمریکا مفهوم و جایگاه دارد. دموکرات ها بیشتر به امور داخلی اهمیت می دهند و در مباحث اقتصادی علمی و نهادی عمل می کنند. توجه به حقوق بشر و مباحث انسانی ویژگی بارز و شناخته شده حزب دموکرات است که در این خصوص بین سیاستمداران این حزب و همتایان جمهوری خواهشان تفاوت برجسته وجود دارد.
جمهوری خواهان نگاه به خارج از مرز ها دارند و فکر می کنند دستاورد های آمریکا باید از خارج از مرزها حاصل شود. البته این شاخص ها ظاهر قضیه است.
اگر دموکرات ها همواره به مسائل انسانی و حقوق بشری اهمیت می دادند پس باید همواره منتخب و مورد قبول آمریکایی ها می بودند. اما می بینیم چنین چیزی نیست زیرا در هر دوره انتخابات چالش بر سر اینکه کدام حزب برنده می شود وجود دارد. اگر چه شاید در سیاست های کلی اهداف یکی باشد ولی روش ها و تاکتیک ها در این دو گروه با هم تفاوت زیادی دارد. آمریکا کشوری دارای مجلس نمایندگان و سنا است. کنگره که از ترکیب این دو مجلس تشکیل می شود از اهمیت بالایی برخوردار است اگر چه بعضا برخی تصمیم ها را به طور مشترک می گیرند.
بخش اعظم مسائل مربوط به انتخابات آمریکا به ویژه در حوزه کنگره و مجلس نمایندگان معطوف به مسائل داخلی آمریکا است و نتایج این انتخابات بیش از اینکه بر سایر کشور ها تاثیر گذار باشد در داخل آمریکا تبعات و آثار خود را نشان خواهد داد.
تغییراتی که بعد از انتخابات کنگره خود را نشان خواهد داد معطوف به وضعیت داخلی آمریکا و البته انتخابات ریاست جمهوری آینده این کشور خواهد بود. تنها نگاه از این زاویه و توجه به تاثیر کنگره در نتایج انتخابات ریاست جمهوری است که می تواند اهمیتی به نتایج این انتخابات بدهد.
اگر حزب دموکرات در انتخابات کنگره موفق نشود و کرسی هایش را از دست بدهد قطعا این وضعیت بر انتخابات آتی ریاست جمهوری آمریکا تاثیر گذار خواهد بود. در این صورت یا آقای بایدن نماینده بعدی حزب اش در انتخابات ریاست جمهوری نیست و دموکرات ها نماینده خود را عوض می کنند یا به احتمال زیاد در رقابت 2024 شکست می خورند.
در سیاست خارجی آمریکا حرف اول را سیاست های کلی و نظر رییس جمهور می زند و کنگره تنها در صورت داشتن اکثریت بالا می تواند تغییراتی بر نظر رییس جمهور اعمال کند. اما معمولا رسیدن به چنان اکثریتی بعید است و مجالس به آن صورت شکل نمی گیرد و اکثرا آرا دو طرف نزدیک به هم است.
در خصوص میزان تعین کنندگی اکثریت دموکرات یا اکثریت جمهوری خواه کنگره، باید به نتایج این رقابت ها برگردیم. تجربه نشان داده است که این دسته بندی ها حداقل در وضعیت ایران چندان تاثیر گذار نبود و قدرت همواره در دستان اعضای این دو حزب دست به دست می شد و هر گروهی بر کنگره یا کاخ سفید حاکم شده است به مخالفت، ایجاد چالش و تنش با ایران دامن زده است.
آمریکایی ها در زمان رای دادن به دستاورد های دولت مستقر توجه دارند و در صورتی که دولت مستقر مطلوب و موفق باشد نمایندگان حزب رقیب را انتخاب نمی کنند.
نگاه آمریکایی ها در زمان رای دادن بیشتر داخلی و اقتصادی است و می دانیم که از نظر آنها دولت دموکرات بایدن تا اینجا موفق ظاهر نشده است پس بخت موفقیت جمهوری خواهان در این دوره بیشتر است. همانطور که در انتخابات ریاست جمهوری پیشین نارضایتی اقتصادی مردم آمریکا به دلیل شیوع کویید 19 و رکود اقتصادی که به دنبال داشت توانست از محبوبیت ترامپ بکاهد و موجبات عدم موفقیت اش را فراهم آورد.