چهره پیشکسوت موسیقی لُرستان پس از برگزاری کنسرت بزرگش در تهران، نسبت به بی‌توجهی برخی از مدیران فرهنگی کشور به موسیقی اقوام و نواحی معترض شد.
فرج علیپور که در سالن وزارت کشور و با استقبال دوستداران موسیقی لُری روی صحنه رفت، درباره عدم حمایت از این موسیقی ملی و نواحی به خبرنگار ایرنا گفت: بارها و بارها درباره موسیقی نواحی و عدم حمایت ها از آن گفته و گفته ایم ولی هرگز اتفاق جدیدی در روند سیاست های هنری کشور رخ نداده و موسیقی نواحی همین طور به سمت فراموش شدن و نابودی در حال حرکت است.
وی درباره استقبال ویژه همشهری هایش از کنسرت تهران نیز متذکر شد: من بارها در تهران روی صحنه رفته ام و همیشه و در همه این اجراها فقط همشهری های من در پایتخت بصورت کاملا شخصی از من حمایت کرده اند.
وی ادامه داد: در همین کنسرت اخیر تهران تماس های زیادی داشتم که همگی در تلاش برای حمایت از من بودند و می گفتند شما در سالن بزرگ کنسرت برگزار کن، ما خودمان همه بلیت ها را می خریم. راستش را بخواهید موسیقی محلی و نواحی و افرادی که از این قشر هستند، عمدتا توانایی مالی آنچنانی ای ندارند و هزینه رزرو همین سالن وزارت کشور برای ما هم هزینه سنگین و بعیدی بود که فقط با حمایت های مردمی و همشهری هایم توانستیم این کنسرت بزرگ را برگزار کنیم.
علیپور افزود: این موضوع و قیمت های سرسام آور سالن ها حتی در شهرستان ها هم دیگر غیرقابل درک است و همین بی شک به مرور به فراموشی و نابودی کامل موسیقی نواحی در ایران ختم خواهد شد و نفس های آخر موسیقی نواحی را در کشور شاهد هستیم.
این نوازنده و خواننده لرستانی خاطرنشان کرد: دست هنرمندان موسیقی نواحی خالی است. باید بیایید و زندگی بزرگان و اساتید این حوزه را از نزدیک ببنید. واقعا تاسف آور است. ما نداریم آقا جان. با چه ادبیاتی باید این مفهوم را داد زد؟
او همچنین درباره دستمزدهای تبعیض آمیزی که در جشنواره های دولتی موسیقی برای اهالی موسیقی نواحی و بقیه ژانر ها وجود دارد نیز گفت: من بارها در جشنواره های مختلف دیدم که مثلا برای چهره های پاپ و موسیقی ایرانی دستمزدهای ۲۰۰ میلیونی در نظر گرفته اند و مشاهیر موسیقی نواحی ایران ۱۰ میلیون تومان دستمزد داشتند. این توهین آمیز و ناراحت کننده است. من واقعا هیچ آینده ای نمی بینم. من کارهایم را کرده ام و حالا در این سن دیگر توانی برای تکرار مکررات ندارم و واقعا متاسفم که باید در این شرایط، هر بار برخی بدیهیات را تکرار کنم.
او در انتها درباره مهم ترین درخواست هایش از مدیران فرهنگی کشور گفت: پول سالن نگیرید، ما نداریم، همکاران من در برخی شهرستان ها کنسرت های کوچکی را برگزار کردند و چون توان مالی تبلیغاتی نداشتند و متضرر شدند و هزینه سنگین سالن را مجبور شده اند بدهند و به دلیل مشکلات مالی، صدمات زیادی خوردند. بارها دیده ام که بزرگان زیادی قسم خورده اند که به خاطر همین مشکلات، دیگر کنسرت برگزار نخواهند کرد و این یعنی فاجعه.