تهیه و تنظیم: پرستو شاه پیری
ستاره صبح: در قسمت پیشین درباره علت ها و نشانه‌های بیماری فیبرومیالژیا سخن گفته شد. در این شماره درباره درمان های پیشنهادی می خوانید:
  لطفاً در مورد درمان این بیماری توضیح دهید.
تشخیص این بیماری کار آسانی نیست، اما اگر با توجه به توضیحاتی که در قسمت قبل دادم و با بررسی کامل و آزمایشات و معاینات، تشخیص فیبرومیالژیا بود، درمان آن شامل مجموعه‌ای از راه‌های درمانی مختلف است. پزشکی مدرن غربی برای درمان چنین موردی به داروهای ضدافسردگی و مسکّن‌های ضد درد روی می‌آورد. اما بهترین راه درمان Energy-Based Approach )روش‌های درمانی که میزان انرژی بدن را بالانس می‌کنند)می‌باشد. بنابراین درمان‌های روحی-روانی، بالا بردن میزان آگاهی، مدیتیشن و ... باید در نظر گرفته شوند. روش کایروپراکتیک بسیار مؤثر است. همانطور که قبلاً بارها توضیح داده‌ام، درمان کایروپراکتیک بر پایۀ آزاد کردن انرژی مسدود شده )Blocked energy( در سیستم عصبی، بالا بردن سروتونین مغز و آندورفین خون و تحریک سیستم خوددرمانی (Healing) می‌باشد. از طرف دیگر، با آزادسازی عضلات و مفاصل تحت فشار، میزان درد به مقدار قابل توجهی کاهش می‌یابد.
-درمان کایروپراکتیک به چه صورت برای بیمار مبتلا به فیبرومیالژیا انجام می‌شود؟ پروتوکل درمانی بستگی به شدت میزان درد و محل )یا محل‌های( درد تعیین می‌شود. روش تکمیلی طب سوزنی بسیارکمک کننده است. طب سوزنی از طریق آزاد کردن انرژی و بالانس هورمون‌ها هم به ریلکس شدن بیمار و رفع افسردگی کمک می‌کند و هم درد را کاهش می‌دهد. تحریک خون رسانی و باز کردن گره‌های عضلانی دردناک هم از طریق طب سوزنی و هم از طریق لیزرتراپی انجام می‌شود. نتیجۀ درمانی بسیار شایان توجه است و حتی پس از چند جلسۀ اول، بیمار احساس انرژی بیشتری کرده و دردش کاهش می‌یابد.

  آیا ماساژ درمانی کمک می‌کند؟
بسیاری از بیماران، همانطور که گفتم، به لمس بسیار حساس هستند و به قولی حتی اگر یک انگشت به پوستشان بخورد، از درد ناله می‌کنند. بنابراین در این مرحله از بیماری، اعمال ماساژ غیرممکن است. من معمولاً از خود مریض می‌خواهم که در منزل با استفاده از روغنهای گیاهی، آرام محل درد و مفاصل خود را ماساژ دهد. بعد از اینکه بیمارکم کم حساسیت خود را به لمس از دست داد، ماساژهای ریلکسی می‌تواند یاری رسان باشند.

  چه ورزشی را پیشنهاد می‌کنید؟
اغلب بیماران در مراحل حاد قادر به ورزش کردن نیستند، حتی ابراز می کنندکه پایین آمدن از تخت هم برایشان مشکل است. در این مرحله با کمک درمان کایروپراکتیک که کم کم قدرت عضلانی بازگشت و درد کاهش یافت، حرکات نرمشی اضافه می‌شود که باید ادامه یابند و کم کم به مدت و شدت آن اضافه شود.به طور کلی برای این بیماران روش رفتن به باشگاه بدنسازی و انجام ورزشهای ایروبیک سنگین توصیه نمی‌شود، چرا که اینگونه ورزش‌ها می‌توانند باعث تحریک بیشتر علایم شوند. به جای آن ورزش‌هایی چون یوگا، پیالتز، تای چی وکلا ورزش‌هایی که شامل استرچ ها وکشش ها، ریلکسیشن و تکنیک‌های تنفسی هستند، توصیه می‌شود.

  با تشکر فراوان، چه توصیه‌های دیگری دارید؟
مهم‌تر از درمان، پیشگیری است. پیشگیری مثل همیشه شامل یک سری عواملی است که در حقیقت اساس یک «روش سالم زندگی(Healthy life style) » است. اولنی قدم، آرامش اعصاب، مثبت اندیشی، یادگیری «مدیریت استرس(Stress management) » و ریلکسیشن می‌باشد. قدم بعدی، تغذیه صحیح و سرشار از آنتی اکسیدان‌ها است که شامل مواد غذایی تازه و طبیعی ، ویتامین ها و مواد معدنی الزامی است. مصرف مقادیر کافی ویتامین B و همینطور منیزیوم ضروری است. دریافت مقادیرکافی Omega-3 نیز به پیشگیری و درمان بسیارکمک می‌کند. مصرف دخانیات، الکل وکافئین زیاد همگی از عوامل مستعدکنندۀ بروز علایم این بیماری هستند. رژیم‌های غذایی سخت را از برنامۀ زندگی خود حذف کنید وبه جای آن «کافی و خوب خوری» را جایگزین آن کنید.
فعال بودن، ورزش و تقویت عضلات جزء بسیار مهم «Healthy life style» می‌باشد. مرحلۀ بعدی، جدی گرفتن علایم است. در صورتی که این علایم را در خود یا یکی از عزیزان خود مشاهده کردید، آن‌ها را نادیده نگیرید و برای دریافت تشخیص و درمان درست آن اقدام کنید. بسیاری از بیماری‌ها در مراحل اولیه بسیار قابل درمان تر بوده و اگر پیشرفت کنند، امکان درمان کامل کاهش یافته و ممکن است آسیب‌های ماندگار از خود به جای بگذارند. پس آگاه باشیم و به سلامتی خود اهمیت دهیم، لبخند بزنیم و با همه، از جمله خودمان، مهربان باشیم.